wqbit wqbit
312
BLOG

Ks. Liczb 20 rozdz.-negocjacje Mojżesza super historyczne!!!

wqbit wqbit Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 0

14Z Kadesz wyprawił Mojżesz posłów do króla Edomu, <żeby mu powiedzieli>: "Tak mówi brat twój, Izrael: Ty znasz wszystkie utrapienia, jakie na nas spadły. 15 Niegdyś powędrowali przodkowie nasi do Egiptu, i przebywaliśmy tam długi czas. Egipcjanie jednak źle się obchodzili z nami, podobnie jak i z przodkami naszymi. 16 Wołaliśmy wtedy do Pana, a On usłyszał głos nasz i posłał anioła, który nas wyprowadził z Egiptu. Znajdujemy się teraz w Kadesz, mieście położonym na granicy twego obszaru.(Lb 20, 14-16)

 

Mimo że Mojżesz nie miał wprowadzić Izraelitów do Ziemi Obiecanej, to jednak poczuwał się do obowiązku podprowadzenia ich bliżej tej ziemi.

Postanowił przeprowadzić ich przez terytorium zamieszkałe przez Moabitów i Edomitów, aby od południowej strony wprowadzić ich do Ziemi Obiecanej. Według relacji biblijnej, kraj Edomu rozciągał się na południe od Palestyny. Gdy synowie Ezawa, zwani Edomitami, opuścili Kanaan, żyli w górach Seir, skąd wypędzili dawną niesemicką ludność Hurytów (por. Pwt 2, 12. 22 -12W Seirze mieszkali dawniej Choryci, lecz synowie Ezawa wypędzili ich i wyniszczyli, aby się osiedlić na ich miejscu, jak uczynił Izrael w ziemi, którą mu Pan dał w posiadanie. - 13 A teraz w drogę! Przejdźcie przez potok Zared!" Przeszliśmy więc przez potok Zared. 14 Cały czas podróży w Kadesz-Barnea do potoku Zared wynosił trzydzieści osiem lat, aż wyginęło w obozie całe pokolenie mężów zdatnych do walki, jak im to Pan poprzysiągł. 15 Tak zaciążyła nad nimi ręka Pana, aby ich usunąć z obozu, aż do zupełnego zniknięcia.).

O położeniu tej góry w pobliżu Kadesz i miejscowości Horma, gdzie Izraelici ponieśli klęskę od Amorytów, wiadomo z Pwt 1, 2. 44. Listy z Tell el-Amarna umiejscawiają kraj se-e-ri na południe od Palestyny. W tych samych dokumentach jest mowa o Aduma, czyli Edomitach. Z biegiem czasu, zwłaszcza w czasach niewoli babilońskiej, Edomici zaczęli się coraz bardziej rozprzestrzeniać na północny zachód, posuwając się aż do Betsur, położonego o 27 km od Jeruzalem, i wchłaniając Hebron, Adorę i Marisę. Zhellenizowanie hebrajskiego wyrażenia '-d-m na "Edom stało się terminem oznaczającym krainę na południe od Palestyny. W czasach wędrówki Izraelitów po pustyni, Edomici mieszkali na południe od Morza Martwego, na wschód i na zachód od rowu Araba. Tradycja biblijna, o której jednak milczą dokumenty egipskie i amarneńskie, wyraża przekonanie, że w Edomie była monarchia wcześniej niż u Izraelitów (por. Rdz 36, 31; Lb 22, 4).

Wysyłając do króla Edomu, bardzo zręcznie przedkłada mu swoją prośbę. Najpierw przypomina mu więzy pokrewieństwa, łączące oba narody. Jakub, ojciec Izraelitów, był bratem Ezawa, Ojca Edomitów (por. Rdz 25, 21-26).

Potem przywodzi mu na pamięć wszystkie utrapienia Izraelitów, a szczególnie prześladowanie ich przez Egipcjan, o czym pogłoski może dotarły do Edomitów i ich króla. Każe Mojżesz swym posłom opowiedzieć królowi Edomitów o łaskawości Jahwe dla Izraela, który wysłuchał ich modlitw w Egipcie i posłał im swego anioła, aby ich wybawił z Egiptu i doprowadził do Kadesz, położonego blisko granicy ziemi zamieszkałej przez Edomitów. Przez to wyznanie łaskawości Jahwe chciał Mojżesz nie tylko wyrazić cześć i wdzięczność dla Jahwe, ale też pobudzić Edomitów, aby i oni naśladowali Jahwe w Jego miłosierdziu dla Izraelitów.

 

17Pozwól nam łaskawie przejść przez twoją ziemię. Nie pójdziemy przez pola ani winnice i nie będziemy pić wody ze studni. Chcemy jedynie skorzystać z drogi królewskiej i nie zboczymy ani na prawo, ani na lewo, dopóki nie przejdziemy twoich granic".  (Lb 20, 17)

 

Oprócz przedstawienia tych racji Mojżesz usiłuje jeszcze skłonić króla Edomitów zapewnieniem, że Izraelici nie wyrządzą Edomitom swym przejściem żadnej szkody. Nie ruszą niczego z winnic i pól, nie dotkną się wód studni, a przejdą drogą królewską (hebr. derek hammelek) nie zbaczając ani na lewo, ani na prawo. Wyrażenie derek hammelek należy rozumieć drogę ruchliwą, ale niekoniecznie budowana. Budowanie dróg zdarzało się wówczas rzadko.

Mesza, król Moabu, wspomina o zbudowanej przez siebie drodze przy rzece Arnon. Dopiero Rzymianie starali się o budowę dróg na Bliskim Wschodzie. W czasach biblijnych drogi, przez które mieli przejeżdżać królowie, poprawiano jedynie na niektórych odcinkach (por. Iz 40, 3; 57, 14; 62, 10).

 

18Odpowiedział im Edom: "Nie pójdziecie przez nasz kraj, w przeciwnym razie zastąpimy wam drogę z mieczem w ręku".(Lb 20, 18)

 

Lud Edomu przez usta swego króla nie tylko odmówił zezwolenia na przejście Izraelitów przez jego kraj, ale również zagroził, że użyje miecza, jeśliby próbowali przejść przez jego terytorium.

 

19Odpowiedzieli im wówczas Izraelici: "Chcemy jedynie przejść utartą drogą. A gdybyśmy pili waszą wodę - tak my, jak i trzody nasze - zapłacimy. Nie chodzi o nic więcej, tylko o zwykłe przejście". (Lb 20, 19)

 

Mojżesz wysyła wówczas drugie poselstwo, które oświadcza królowi Edomitów, że Izraelici pójdą wytyczoną drogą (hebr. mesillah). Wyrażenie Me'sillah w przeciwieństwie do derek oznacza drogę w niektórych miejscach podniesioną. W dalszych słowach wyjaśniają posłowie treść poprzedniego poselstwa, zaznaczając, że przyniosą ze sobą wodę dla siebie i dla bydła, a gdyby jej zabrakło, wówczas zapłacą (hebr. mikram) za zużytą wodę. Wyr. hebrajskie makar „sprzedać”, „dać zapłatę” albo: „wartość”, (por. Neh 13, 16; Przp 31, 20).

Woda na Bliskim Wschodzie jest rzeczą kosztowną i jest przedmiotem handlu. Po wstępnym oświadczeniu i wyjaśnieniu posłowie stwierdzają, że łaska, o którą proszą nie jest rzeczą (hebr. 'en dibňr), tj. nie jest czymś wielkim, czyli jest niczym. Wobec tego Izrael wyraża przekonanie, że uzyska zezwolenie: „własnymi stopami przejdę”.

Przemarsz stopami” oznacza pokojowe przejście w charakterze podróżującego, a nie zaborcy. W. H. Gispen (dz cyt., 2, 12) daje temu zwrołowi taki sens, Że Izrael nie chce niczego od Edomu, jak tylko zezwolenia na przejście. W języku hebrajskim wymienienie części ciała, która jest czynna przy spełnianiu jakiejś akcji, służy do położenia nacisku na to, że odnośny czasownik ogranicza się do czysto fizycznego i właściwego znaczenia i nie ma być pojmowany w znaczeniu przpnośnym lub szerszym (por. Pwt 3, 27; 34, 9; 4 Krl 7, 2; Jr 36, 18).

 

20Odpowiedział Edom: "Nie przejdziecie!" I wyszedł Edom naprzeciw nich z wojskiem licznym i dobrze uzbrojonym. 21 Zabronił Edom przejścia Izraelowi przez swoje granice, Izrael więc odszedł w bok od niego. (Lb 20, 20-21)

 

Edom powtórzył swa odmowę, wysyłając przeciw Izraelitom liczne wojsko. Widocznie Mojżesz, ufając w pomyślny skutek swej drugiej prośby, rozpoczął podróż przez kraj Edomitów. Izrael dowiedziawszy się, że Edom odmówił zezwolenia i że nawet pragnie użyć miecza, odszedł, unikając walki. Jest tu pierwszy przejaw wrogości Edomitów do Izraelitów. W Pwt 2, 1-8 jest mowa o czymś innym niż w Lb 20, 14-21.

Tam chodziło o przemarsz wzdłuż wschodniej granicy terytorium Edomu, podczas gdy Izrael chciał przejść zachodnią stroną jego terytorium.

Autor Pwt 2, 8 zdaje się wiedzieć, że jedynie odmowa na to przejście zmusiła Izraelitów do zwrócenia się z analogiczną prośbą do króla Moabitów.

Ważniejszą trudność budzi porównanie omawianej perykopy z wynikami współczesnej archeologii. Badania mianowicie N. H, Gluecka prowadzone w latach 1933—1943 w Zajordanii wykazały, że kraj ten od w. XVIII— XIII przed Chr. był zamieszkiwany jedynie przez koczujące plemiona, gdyż nie znaleziono ceramiki z tego czasu. W. H. Gispen (dz. cyt., 2, 7) sądzi, że Edomici i Moabici w czasach wędrówek Izraelitów mogli tutaj przebywać w charakterze na pól koczowniczym (por. 20, 17; zob. 22, 4; Sdz 3, 13). Dowodzi on tego z listu pewnego urzędnika egipskiego do faraona z okresu Ok. r. 1200 przed Chr., z którego wynika, Że wpuścił on koczujących Edomitów do Egiptu.

 Izaak Cylkow podaje, że nie wolno było Izraelitom walczyć z Edomem por. Pwt 2, 4-6 -4 Lecz daj polecenie ludowi: Przejdziecie przez posiadłość braci waszych, synów Ezawa, mieszkających w Seirze. Oni się was lękają, lecz strzeżcie się bardzo. 5 Nie zaczepiajcie ich, gdyż nie dam wam nic z ich ziemi, nawet tyle, co stopa zakryje, bo Ezawowi dałem na własność góry Seir. 6 Pokarm do jedzenia kupujcie od nich za pieniądze! Nawet wodę do picia nabywajcie od nich za zapłatą!

Por także Pwt 21,8 -8Nie będziesz się brzydził Edomitą, bo jest twoim bratem, ani Egipcjaninem, bo przybyszem byłeś w jego kraju.

 

 

wqbit
O mnie wqbit

Nowości od blogera

Komentarze

Pokaż komentarze

Inne tematy w dziale Kultura