1Rzekł Pan do Mojżesza tymi słowami: 2 "Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze kadzielnice z pogorzeliska, a ogień niech rozrzuci w pewnym oddaleniu. Ponieważ zostały poświęcone 3 kadzielnice tych mężów, którzy życiem przypłacili swoje występki, należy je przekuć na cienkie blachy - na pokrywę ołtarza. Skoro złożono je w ofierze dla Pana, są poświęcone. Teraz niech będą dla Izraela znakiem [ostrzeżenia]". 4 Pozbierał więc kapłan Eleazar miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, co zostali spaleni, i ukuto z nich pokrywę na ołtarz. 5 [Jest to] przypomnienie dla Izraelitów, by nikt niepowołany, kto nie należy do potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać celem spalenia kadzidła przed Panem, aby nie stało się z nim to, co stało się z Korachem i jego zgrają, a co mu oznajmił Pan przez Mojżesza. (Lb 17, 1-5)
(Vg 36-40). Jahwe daje rozkaz Mojżeszowi, ażeby polecił Eleazarowi, synowi Aarona, zebrać kadzielnice spalonych buntowników i sporządzić z nich kute płyty na obicie ołtarza. Chodzi tutaj o ołtarz całopalenia (por. 4, 3), który miał być sporządzony z drzewa akacjowego, pokrytego miedzią (por. Wj 27, 2; 38, 2). Obicie to miało przypominać Izraelitom los Koracha i jego grupy i przestrzegać nieuprawnionych przed składaniem ofiary kadzenia, aby ich nie spotkał podobny los.
Zlecenie zaś pozbierania kadzielnic ukaranej ogniem grupy Koracha zostało powierzone Eleazarowi a nie Aaronowi, gdyż zakazane było arcykapłanowi narażać się na wszelkie zaciągnięcie nieczystości, co w naszym wypadku byłoby rzeczą nieuniknioną (por. Kpł 21, 11). Analogiczny nakaz otrzymał Eleazar przez zlecenie mu dokonania obrzędu oczyszczenia (Lb 19, 3). Polecił Jahwe pozbierać rozrzucone kadzielnice, gdyż przez użycie ich do ofiary kadzenia stały się święte. Nie mogły więc służyć do innego celu, gdyż uczestniczyły w świętości Jahwe. Z tej samej racji polecił Mojżesz Eleazarowi rozrzucić ogień po polu. Ta sama idea „zarażenia się” świętością znajduje częsty wyraz w innych tekstach Pięcioksięgu (Wj 29, 27; r. 30; Kpł 6, 11. 20). Jest ona analogiczna do „zarażenia się' nieczystością (Kpł 6, 28; 11, 33. 35; 15, 12). Można przypuszczać, że kiedyś oba pojęcia „święty” i „nieczysty” były czymś jednym i jakimś tabu. Wtedy, to Świętość uważano za coś różnego od Świętości w znaczeniu moralnym, którą głoszą prorocy.
W tym przypadku Boży gniew, wywołany buntem ludu przeciwko władzy Mojżesza, przybrał formę plagi. Mojżesz i Aaron złożyli ofiarę z kadzidła jako swego rodzaju apotropaiczny środek zaradczy (podobny do pomazania krwią progów i odrzwi domostwa podczas Paschy opisanej w Wj 12,7). Spalanie kadzidła przez kapłana służyło przebłaganiu za grzechy ludu i chroniło go przed Bożym gniewem. Jednak bardziej powszechną formą przebłagania była krew ofiar (zob. Kpł 17,11). Wiadomo, że Egipcjanie posługiwali się kadzidłem do odganiania wrogich nadprzyrodzonych mocy W tym celu kadzielnice noszono podczas procesji kultowych. Przedstawiono je też na malowidłach i płaskorzeźbach rytuałów odprawianych podczas oblężenia miasta,
6A nazajutrz szemrała cała społeczność Izraelitów przeciw Mojżeszowi i Aaronowi mówiąc: "Wyście wytracili lud Pana". 7 Gdy się całe zgromadzenie zebrało przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, oni skierowali się ku Namiotowi Spotkania. Wtedy obłok okrył Namiot, i ujrzeli chwałę Pana. 8 Mojżesz zaś i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania. 9 Rzekł Pan do Mojżesza: 10 "Oddalcie się od tej społeczności, bo chcę ich wytracić w jednej chwili". Oni zaś upadli na twarze. 11 I rzekł Mojżesz do Aarona: "Weź kadzielnicę, włóż do niej ognia z ołtarza i rzuć kadzidła, a idź prędko do ludu, by dokonać nad nimi przebłagania, bo Pan rozgniewał się i już się zaczyna plaga". 12 Wziął więc Aaron kadzielnicę, jak mu przykazał Mojżesz, i pobiegł między lud, gdzie już się rozpoczęła plaga. Nałożył kadzidło i dokonał obrzędu przebłagania nad ludem. 13 Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi - a plaga ustała. 14 A tych, którzy zginęli, było czternaście tysięcy siedmiuset, oprócz zmarłych z powodu Koracha. 15 Potem wrócił Aaron do Mojżesza u wejścia do Namiotu Spotkania i ustała plaga. (Lb 17, 6-15)
(Vg 41-50). Wrażenie, wywołane ukaraniem śmiercią Koracha i jego grupy, było krótkotrwałe. Już następnego dnia szemrali Izraelici przeciw Mojżeszowi i Aaronowi i zarzucali mu, że wytracił lud Jahwe (w. 6). Było to kłamstwem, bo Mojżesz i Aaron modlili się za lud, gdy go Jahwe chciał ukarać (por. 16, 22). Nie Mojżesz, ale sam Jahwe pokarał buntowników, ponadto było bezczelnością nazywać buntowników „ludem Jahwe”, gdyż oni na rozkaz Jahwe wyłączeni zostali z ludu Bożego (por. 16, 33). Obwiniają Mojżesza i Aarona, że sami spowodowali śmierć 250 ludzi, polecając im aby wzbronione kadzidło palili (Izaak Cylkow). A dodaje jeszcze Cylkow, że kadzidło w ręku powołanych miało moc rozgrzeszającą!
Toteż Jahwe interweniuje natychmiast. Gdy bowiem Izraelici udali się w tym samym dniu namiotu Spotkania, wówczas obłok — co było już niejednokrotnie zapowiedzią bliskości kary Bożej — okrył przybytek i ukazała się chwała Jahwe (por. 14, 10; 16, 19).
Przyszedł też do namiotu Spotkania i Aaron.
Wówczas to Jahwe polecił Izraelitom przez pośrednictwo Mojżesza odsunąć się od szemrzących, gdyż ich zamierza wygubić. Takie i tym razem Mojżesz i Aaron upadają na twarz, a po chwili Mojżesz nakazuje Aaronowi złożyć natychmiast przebłagalną ofiarę kadzenia, gdyż plaga już się rozpoczęła. Jaka to była plaga, nie mówi autor biblijny. Vg zaznacza, że był to pożar (por. 16, 47). Znów ukazuje się Mojżesz jako zawsze wierny pośrednik swego ludu. Ponieważ nie ma czasu na modlitewną argumentację, aby Jahwe przebłagać, dlatego poleca użycie nowego Środka dla uzyskania miłosierdzia u Jahwe. Aaron wykonał rozkaz Mojżesza z wielkim pośpiechem i stanął z kadzielnicą przed przybytkiem między żywymi i umarłymi. Był to chyba najważniejszy moment w kapłańskim życiu Aarona. Obrócony w kierunku miejsca najświętszego, stanowił tarczę dla żywych, których jeszcze nie dotknął ogień gniewu Bożego. I Aaron uratował swój naród tą ofiarą przebłagania, bo plaga ustała por. 15, 8; 2 Sm 24, A pochłonęła ta plaga czternaście tysięcy siedmiuset, nie licząc dwustu pięćdziesięciu zmarłych z powodu buntu Koracha (por. 16, 35).
Plaga, która pozbawiła życia 14 700 ludzi, przybrała postać „Niszczyciela" anioła, który zabił pierworodne w Egipcie. Jej niszczycielska moc była tak wielka, że Mojżesz nakazał Aaronowi nosić płonące kadzidło między nieżywymi i umierającymi; by zapobiec dalszemu zniszczeniu. Wydarzenie to było czymś niezwykłym, bowiem kapłani powinni unikać kontaktu ze zmarłymi Najwyraźniej był to jedyny sposób powstrzymania plagi. Dokładne ustalenie jej charakteru nie jest możliwe na podstawie biblijnego tekstu.
Inne tematy w dziale Kultura
