1 Po tych wydarzeniach Pan tak powiedział do Abrama podczas widzenia:
"Nie obawiaj się, Abramie,
bo Ja jestem twoim obrońcą;
nagroda twoja będzie sowita".
2 Abram rzekł: "O Panie, mój Boże, na cóż mi ona, skoro zbliżam się do kresu mego życia, nie mając potomka; przyszłym zaś spadkobiercą mojej majętności jest Damasceńczyk Eliezer". 3 I mówił: "Ponieważ nie dałeś mi potomka, ten właśnie zrodzony u mnie sługa mój, zostanie moim spadkobiercą".(Rdz 15, 1-3)
Mimo zapewnienia Bożego Abraham nie może powstrzymać się od zrobienia Bogu uwagi, że obietnice Jego, dotyczące oddania mu w dziedzictwo ziemi Kanaan, natrafić muszą w swej realizacji na przeszkody, gdyż jest on bezdzietny i nie będzie dziedzica, który by objął po nim obiecaną krainę. Synem tedy posiadania (ben meseq), tj. dziedzicem, będzie Eliezer Damasceńczyk.
I w związku z tym, że nie ma komu tych dóbr przekazać zstępuje Abraham do grobu ogołocony, tj. samotny, bezdzietny.Ktokolwiek obcuje ze swoją ciotką, odsłania nagość swojego wuja. Poniosą oni swój grzech - umrą bezdzietnie. (Kapł. 20, 20),albo
To mówi Pan:
"Zapiszcie tego człowieka jako pozbawionego potomstwa,
jako męża, który nie zażyje szczęścia w swych dniach,
ponieważ żadnemu z jego potomków
nie uda się zasiąść na tronie Dawida
ani panować nad Judeą". (Jer. 22, 30).Innymi słowy: przyszłym władcą, dziedzice domu mojego jest Damaszek, mianowicie Elizeer, który po mojej śmierci do tego miasta wróci i użyczone mi dobra tam zostawi (Isaac Cylkow)
Lamentacja Abrahama jest historyczna według dokumentów z Nuzi, z powodu bowiem braku dzieci dziedzicem jego majętności musi być urodzony w jego domu niewolnik Eliezer. Dziwić mogło, czemu nie zamierzał Abraham uczynić swym spadkobiercą kogoś ze swych licznych krewnych. Dopiero znów teksty z Nuzi pokazały, że istniał w tym mieście obowiązek adoptowania obcego, czy nawet niewolnika, przez osoby bezdzietne dla zabezpieczenia sobie starości i trwałości swej rodziny. Znajduje się w Nuzi kontrakt, w którym niejaki Tup-kija adoptuje niewolnika nazwiskiem Pai-Teszup i jemu zostawia majątek. W innym dokumencie z tego samego miasta adoptowany traci majątek, gdy adoptującemu urodziło się własne dziecko. W świetle tych zwyczajów zrozumiałe są nam słowa Boże wypowiedziane do Abrahama: ,,Nie tamten będzie twoim spadkobiercą, lecz [ten], który z ciebie się narodzi, ten weźmie spadek po tobie” (Rdz 15, 4).
Niewolnik Abrahama Eliezer jest jeszcze raz wspomniany w Rdz 24, w związku z wysłaniem go do Haranu po żonę dla Izaaka. Nie można z tych słów Abrahama wnioskować, iż autor biblijny nie znał rodziny Abrahama, nie wiedząc nic o jego bratanku Locie. Adopcja bowiem w okresie Abrahama nie opierała się poza specjalnymi wypadkami na przepisach prawa mojżeszowego, ale na zasadach prawa mezopotamskiego, praktykowanego w Asyrii i Nuzi.
Osoby bezdzietne mianowicie adoptowały tutaj obcego człowieka, a bardzo często niewolnika, aby sobie zapewnić opiekę na stare lata i urządzenie obrzędów pogrzebowych po śmierci, oraz zachować ciągłość istnienia swej rodziny. Adoptowany człowiek pozostawał głównym dziedzicem nawet wtedy, gdy adoptujący doczekał się własnego potomstwa. W świetle tych zwyczajów (por. R. de Vaux,) zrozumiałe są słowa Boże do Abrahama w w. 4.
4 Ale oto usłyszał słowa: "Nie on będzie twoim spadkobiercą, lecz ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził". (Rdz 15,4)
Nie ma w nich wzmianki, iż przyszłym spadkobiercą Abrahama będzie syn jego i Sary, co znakomicie tłumaczy, iż Sara, nie mogąc się doczekać upragnionego syna, da swemu mężowi za konkubinę swoją służącą Hagar (Rdz 16, 2), aby jej według ówczesnych zwyczajów mezopotamskich porodziła syna.
5I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: "Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić"; potem dodał: "Tak liczne będzie twoje potomstwo".
6 Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.(Rdz, 15, 5-6)
Bóg nie tylko obiecuje Abrahamowi potomstwo, ale ponadto uroczyście oświadcza mu, że potomstwo to będzie niezliczone. Dla określeniazaś tej obietnicy posługuje się Bóg porównaniem przyszłego potomstwa Abrahama do niezliczonych gwiazd na niebie. Podobnego porównania używa także w Innych miejscach Rdz (22, 17; 26, 4; Syr 44, 23 itd.).
Tego rodzaju obietnica Boża wystawiała wiarę Abrahama na silną próbę, obiecując mu, starcowi blisko stuletniemu (por. Rdz 17, 17), tak liczne potomstwo. Abraham zdobył się na akt heroicznej wiary, co zostało mu poczytane ku sprawiedliwości. W obecnych bowiem okolicznościach wiara Abrahama była bardziej zasługująca niż nawet jego opuszczenie na rozkaz Boży Ur Chaldejczyków. Świadczyła ona o jego dyspozycjach, które czyniły go miłym Bogu. Nie chodzi tu o wiarę, jako o jakiś jeden akt oddania się Bogu, ale o stale oddanie się Mu, jak na to wskazuje wyraz, określający ten stan duszy patriarchy, użyty w perfectum he’emin. tj. uwierzy. Bóg poczytał mu tę wiarę, czyli niejako stworzył (hasab) w jego duszy, ożywionej taką wiarą, sprawiedliwość. Tekst biblijny uczy o istotnym związku między sprawiedliwością a wiarą. W Gal (3, 6) powołuje się św. Paweł na ten tekst, aby wykazać im, że otrzymali sprawiedliwość nie dzięki Prawu i jego nakazom, ale dzięki swej wierze, jak i Abraham, który wcześniej był usprawiedliwiony, nim dokonał obrzezania. W Rz (4, 3. 22 n) tekstem tym wykazuje Apostoł, iż sprawiedliwość Boża jest dziełem zasługi. W końcu w Hbr (11, 8) pragnie tym tekstem określić wielkość postaci Abrahama.
LIT
Ricciotti G. Dawne dzieje Izraela Pax W-wa 1956
Messori V.: Opinie o Jezusie Wyd. M 2004 Kraków
Giuseppe Ricciotti „Życie Jezusa Chrystusa” „Dawne Dzieje Izraela” PAX
Messori V., Umęczon pod ponckim Piłatem? Wyd M Kraków 1996
Messori V., „Mówią, że zmartwychwstał” Wyd M Kraków 2004
Rops D.: Dzieje Chrystusa Pax Warszawa 1987
Flawiusz J.: Dzieje wojny żydowskiej przeciwko Rzymianom Armoryka Sandomierz 2008
Forstner D. OSP.: Świat symboliki chrześcijańskiej Pax Warszawa 1990
Messori V.: Opinie o Jezusie Wyd. M Kraków 1994
Ks. Filipiak M. : Jak rozumieć Pismo Święte, KUL, Lublin, 1982
Ks. Dąbrowski E.,: Pismo Święte Nowego Testamentu w 12 tomach, wstęp przekład z oryginału, komentarz, Pallotinum, W-wa, 1977, tom 2, 3, 4, 5
Nowy Testament - Najnowszy przekłąd z języków oryginalnych z komentarzem, Edycja św Pawła
Ks. Dąbrowski E., „Proces Chrystusa w świetle historyczno-krytycznym”, Ksiegarnia św. Wojciecha 1964
Ks. Dąbrowski E., Dzieje Pawła z Tarsu, PAX, W-wa, 1953
Giuseppe Ricciotti Paolo Apostolo BIOGRAFIA CON INTRODUZIONE CRITICA
Ks. Szczepański Wł., 4 Ewangelie Wstęp, Nowy przekład i komentarz, Kraków 1917
Cylkov I., BERESZIT (NA POCZĄTKU) - GENESIS - KSIĘGA RODZAJU [1 KSIĘGA MOJŻESZA]
PISMO ŚWIĘTE STAREGO TESTAMENTU pod redakcją Ks. Dra STANISŁAWA LACHA
Profesora egzegezy Starego Testamentu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim-Pallotinum, Poznań, 1962
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
