22 Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. 23 On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: "Czy widzisz co?" 24 A gdy przejrzał, powiedział: "Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa". 25 Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. 26 Jezus odesłał go do domu ze słowami: "Tylko do wsi nie wstępuj!" (Mk 8, 22-26)
Fragment ten w opisie dubletów koresponduje z uzdrowieniem głuchoniemego (7, 31-37 -31 Znowu opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. 32 Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. 33 On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; 34 a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: "Effatha", to znaczy: Otwórz się! 35 Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. 36 [Jezus] przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. 37 I pełni zdumienia mówili: "Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę").
Po opisie ślepoty duchowej samych Apostołów podaje Marek i tylko Marek — opowiadanie o uzdrowieniu niewidomego w Betsaidzie (14 A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. 15 Wtedy im przykazał: "Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!". 16 Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. 17 Jezus zauważył to i rzekł im: "Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? 18 Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, 19 kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?" Odpowiedzieli Mu: "Dwanaście". 20 "A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?" Odpowiedzieli: "Siedem". 21 I rzekł im: "Jeszcze nie rozumiecie?",
Podobnie jak tam i w tym wypadku chodzi o rzeczywiste wydarzenie przekazane przez tradycję, Od Marka może pochodzić w. 22 oraz w. 25. Zadziwiające są podobieństwa pomiędzy 7, 32-34a oraz 8, 22-24a. W końcowym wierszu napotyka się ponownie na tajemnice mesjańską, zawężoną do zakazu mówienia, podczas gdy w 7, 36n zachodzi także drugi element, mianowicie rozgłoszenie cudu.
Cud ma miejsce w Betsaidzie. W. 23 i 25 określają ją jako wioskę. Należała ona do terytorium tetrarchy Filipa. Jednakże za jego czasów została rozbudowana i stała się miastem (por. Łk 9, 10). Na cześć córki cesarza Augusta, Julii nazwano ją Julia (Józef Flawiusz, Wojna Żyd. III, 9, 1; § 168). Betsaida jest miejscowością rodzinną Piotra, Andrzeja i Filipa (J 1. 44). Z tego jednak wynikałoby, że pierwotny opis nie podawał żadnej konkretnej miejscowości. Tym, którzy referowali te wydarzenia wioska, o
której mówili, mogła być znana.
23 On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: "Czy widzisz co?" 24 A gdy przejrzał, powiedział: "Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa". 25 Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. 26 Jezus odesłał go do domu ze słowami: "Tylko do wsi nie wstępuj!"
Po raz pierwszy u Marka jest mowa o niewidomym. To wyraźne określenie raczej nie pozwala na hipotezę, jakoby 7, 31-37 i ten fragment mówiły o jednym tylko wydarzeniu, a którego a biegiem czasu tradycja zrobiła dwa różne opisy. Wyjątkowa zbieżność obu opisów ma swoją wymowę. W obu bowiem wypadkach Jezus chorego prowadzi na osobność dotyka jego chorych części ciała i używa śliny. O używaniu śliny przez Jezusa przy zupełnie innym uzdrowieniu mówi jednak wyraźnie J 9, 4. Z tego wynikałoby, że Jezus uzdrawiając posługuje się wprawdzie sposobami znanymi w judaizmie (w świecie żydowskim dotykanie części ciała dysfunkcyjnych (disfunctional) oraz posługiwanie się śliną było powszechne, ale np plucie i wypowiadanie zaklęć czy słów magicznych było potępiane por. Straack -Billerbeck), a mimo to wprowadza innowacje. O takich świadczyłby fakt, że Jezus unika zgiełku i nie czyni cudu na pokaz.
Św. Augustyn widzi w połączeniu śliny i prochu ziemi obraz zjednoczenia Bóstwa i człowieczeństwa w Chrystusie: „Przybył Pan; co uczynił? Na wielka tajemnicę zwrócił naszą uwagę. „Splunął na ziemię” ze śliny błoto uczynił bo Słowo ciałem się stało. Namaścił tym oczy niewidomego (J 9,6)
Sam Jezus prowadzi niewidomego na osamotnione miejsce Gestom Jezusa towarzyszy pytanie: czy chory cokolwiek widzi. Pytanie jest uzasadnione, gdyż chory rzeczywiście nie jest całkowitym ślepcem. Nie poznaje jednak dokładnie osób i jego obraz widzenia jest zamglony. Patrząc na przechodniów widzi jakby chodzące drzewa. Przez skowa chorego przemawia realizm nadający opisowi swoisty charakter. Brak tu jakiejkolwiek przesady dramatyzującej rozpaczliwy stan chorego, jak to ma miejsce przy "cudownych” uzdrowieniach przypisywanych starożytnym taumaturgom. Jezus po raz drugi nakłada ręce na chorego, Dopiero wówczas niewidomy został uleczony.
Jak drzew widzianych pod wieczór nic można dokładnie. rozróżnić, tak i ów ślepy, który jeszcze całkowicie wzroku nie odzyskał, widział ludzi. ale ich dokładne rozeznać nie mógł.
Ponadto z opisu wynika, że ów niewidomy nie był takim od urodzenia miał bowiem wyobrażenie i o ludziach i o drzewach.
Marek chce dodatkowo coś ważnego powiedzieć. W 6, 45 Betsaida stanowiła cel podróży Jezusa. Teraz ten cel został osiągnięty. W ten sposób Marek wciąga do podróży Jezusa także okolice sąsiadujące z Galileą, zwłaszcza terytoria Syrii i Dekapolu. Mając na uwadze, że z Betsaidy do Cezarei Filipowej droga jest krótka, można zrozumieć dlaczego Markowi zależało na uwypukleniu Betsaidy. Piotr w Cezarei Filipowej wyzna mesjańskość Jezusa (8, 27-30). Wyznanie Piotra stanowi punkt zwrotny w dotychczasowych rozważaniach Marka. Odtąd już uczniowie wiedzą, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem. Droga Jezusa, którą odtąd ma odbyć, będzie prowadziła poprzez Galileę (9, 30) do Judei (10. 1), a właściwie do Jerozolimy. Nadto uderzające jest, Że Jezus bezpośrednio po wyznaniu Piotra będzie mówił o swojej śmierci (8, 32). Jak widać, wzmianka o Betsaidzie ma swoją wymowę teologiczną. Jezus uzdrawia niewidomego. Otworzy także ,.oczy swoim uczniom’. Kto więc ufa Jezusowi i z Nim przebywa, a nawet gdy się do Niego zwraca dorywczo w swojej niedoli, doznaje pomocy.
Ponadto można dodać, że uzdrowienie niewidomego następuje bezpośrednio po wskazaniu zaślepienia faryzeuszów i uczniów (Mk 8, 10-1310 Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty. 11 Nadeszli faryzeusze i zaczęli rozprawiać z Nim, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. 12 On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: "Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu". 13 I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę) . Jest to jedyne uzdrowienie dokonane w dwóch etapach. Nie chodzi o to, że Jezus ma ograniczoną moc, choć takie opinie też znalazłem, jak gdyby Jezus musiał walczyć o uzdrowienia i dopiero za drugim razem osiągnął pełny sukces i dlatego też ten cud przekazuje tylko Marek, a późniejsi Ewangeliści o nim milczą z powodu zakłopotania, że Jezus aż dwa razu musiał ponawiać próbę. Uzyskanie zdolności widzenia, zarówno duchowego, jak i zmysłowego, wymaga szczególnej interwencji samego Jezusa i może dokonywać się stopniowo.
LIT:
LIFE-OF-JESUS RESEARCH AND THE ECLIPSE OF MYTHOLOGY CRAIG A. EVANS
Ks. R. BARTNICKIPROBLEMATYKA CUDÓW JEZUSA WE WSPÓŁCZESNEJ EGZEGEZIE
Ks. Filipiak M. : Jak rozumieć Pismo Święte, KUL, Lublin, 1982
Ks. Dąbrowski E.,: Pismo Święte Nowego Testamentu w 12 tomach, wstęp przekład z oryginału, komentarz, Pallotinum, W-wa, 1977, tom 2, 3, 4, 5
Nowy Testament - Najnowszy przekłąd z języków oryginalnych z komentarzem, Edycja św Pawła
Inne tematy w dziale Kultura
