Próba ukamienowania Jezusa w świątyni pewna historycznie

⁴⁸Odpowiedzieli Mu Żydzi: "Czyż nie słusznie mówimy, że jesteś Samarytaninem i jesteś opętany przez złego ducha?" (J 8, 48)

Zarzucają Jezusowi, że jest nieprzyjacielem narodu wybranego, bo podobnie jak Samarytanie - zaprzecza im synostwa Bożego i pochodzenia od Abrahama. Według poglądów żydowskich, poganie, odstępcy i heretycy są opętani przez szatana;

⁴⁹Jezus odpowiedział: "Ja nie jestem opętany, ale czczę Ojca mego, a wy Mnie znieważacie.

Nikt nie może być czcicielem Boga, a zarazem sługą, szatana, opętanym moralnie i duchowo przez czarta. Opętanie fizyczne z dopuszczenia Bożego czasem może się zdarzyć, nawet u osób, skądinąd Bogu oddanych, dla doświadczenia ich lub innych wyższych celów, Bogu znanych; znieważacie mnie, któremu nie możecie żadnego grzechu dowieść.

⁵⁰Ja nie szukam własnej chwały. Jest Ktoś, kto jej szuka i sądzi. ⁵¹ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki".

Tj. nie dbam o wasze pochwały lub naganę; przyszedłem na ziemię, by służyć, by cierpieć obelgi i prześladowanie. Bóg­ Ojciec. sam dba o moją sławę. Sądzi tych, którzy Posłowi Jego odmawiają wiary i czci (Powt 18¹⁹ -Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy.), którzy Go lżą, jak obecnie starszyzna żydowska. Kto tego Sądu Boż­ego ­ śmierci wiecznej chce uniknąć, musi zachowywać naukę Chrystusa i tyle.  Nie zazna śmierci – występuje tu arameizm – dosł. „nie skosztuje śmierci”

⁵²Rzekli do Niego Żydzi: "Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. ⁵³ Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?"

Żydzi rozumieją słowa Jezusa o śmierci fizycznej. Abraham przecież umarł – czy ty jesteś większy od niego, skoro obiecujesz swoim stronnikom nawet nieśmiertelność ciał?

⁵⁴Odpowiedział Jezus: "Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: "Jest naszym Bogiem", ⁵⁵ ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję.

A zatem dla was, wrogo do Mnie usposobionych; - moglibyście więc może nie liczyć się z tym, ale jest Ojciec, któremu powinniście wierzyć. Nie znacie Boga toteż nie jest on już Bogiem dla was. Kłamcą jest każdy, kto słowami twierdzi, że zna Boga, ale czynami nie przestrzega Jego przepisów.

⁵⁶Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał [go] i ucieszył się".

Jeśli więc jesteście synami Abrahama, podobnie powinniście się cieszyć, nie zaś Mnie prześladować.

⁵⁷Na to rzekli do Niego Żydzi: "Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?" ⁵⁸ Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM". ⁵⁹ Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Czyli jesteś jeszcze w pełni męskiej siły; nawet starcem jeszcze nie jesteś. - Na Wschodzie, z powodu klimatu i warunków życia, starość (chociaż dłuższa) rozpoczyna się wcześniej niż W Europie czyli około pięćdziesiątki Jezus liczył wówczas (prawdopodobnie) 34 lata.

Jak Bóg Ojciec, tak i ­Syn Jego na określenie swego przedwiecznego i wiekuistego istnienia używa słowa: Jam jest (Ks. Wyj 3¹⁴), bo byt  Jego nie ma początku ani końca, ale jest wieczną i ci­ągłą teraźniejszością; Wspaniałe, pełne siły zestawienie bytu stworzonego i niestworzone­go: "Abraham powstał, stał się; Jam jest! - Jest to tak jas­ne i nie ulegające wątpliwości stwierdzenie przez Jezusa Jego Bożej natury, ze Żydom nie pozostawało nic innego, jak: albo paść na kolana i oddać Mu pokłon Boży, albo zasłaniając się literą prawa (Ks. Kapł. 21¹⁶Ktokolwiek bluźni imieniu Pana, będzie ukarany śmiercią. Cała społeczność ukamienuje go. Zarówno tubylec, jak i przybysz będzie ukarany śmiercią za bluźnierstwo przeciwko Imieniu.), chwyci­ć za kamienie i mniemane bluźnierstwo ukarać śmiercią.  Żydzi w ­swej pysze i nienawiści wybrali to drugie i chwycili kamienie rozrzucone po dziedzińcach świątyni z racji jej odbudowy.

Po 46 latach od rozpoczęcia wielkiej odbudowy postanowionej przez Heroda roboty wciąż były w toku i do ich ukończenia potrzeba będzie jeszcze 30 lat. Logiczne jest, że na placu budowy, będącym jeszcze w pełnym ruchu znajdowały się w zasięgu ręki surowce – kamienie – do kamienowania. To ewidentny sygnał rzeczy widzianej na własne oczy.