1Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów2 i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie!3 A gdyby wam kto co mówił, powiecie: "Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści"».4 Stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka:5 Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy (Mt 21, 1-5)
Betfage (Betpage), wg Talmudu było przedmieściem Jerozolimy i leżało na szczycie góry Oliwnej, prawdopodobnie przy dzisiejszej Kafr et-Tur". Z Betanii prowadziła dawniej droga na Betfage do Jerozolimy.
Góra Oliwna (820 m.) leży na wschód od Jerozolimy, oddzielona od miasta głęboką doliną Cedronu (dziś Wadi Sitti Marjam).
Jezus daje tu dowód swej nadludzkiej wiedzy, przepowiadając uczniom, co ich spotka i nauczając ich, jaką mają dać odpowiedź by uspokoić właściciela. Widocznie Jezus był mieszkańcom znany, a więc już nieraz bywał w tych okolicach, jak to wynika z Łk 10 38-42 i z Ewangelii Jana. W poleceniu, jakie Jezus dał swoim uczniom, Mateusz zaakcentował dwie rzeczy: mianowicie, że Jezus znal dokładnie przyszłość i dlatego mógł uczniom dać tak dokładne wskazówki do wykonania Jego polecenia, oraz że Jezus był świadomy swojej absolutnej zwierzchności w stosunku do ludzi, rzeczy i wydarzeń. Jezus czuł się panem (królem) tego, co stanowiło własność innych. Respektując prawo własności drugich równocześnie nie wahał się własnością ta posłużyć, gdy w grę wchodziły sprawy realizacji planów Bożych. Osiołek był zwierzęciem na którym podróżowali ludzie poważni od czasów starożytnego Balaama (Ks Liczba, 22, 21). Osiołek nie używany dotąd do jazdy pod wierzch tym bardziej nadawał się by wieźć świętą osobę. Starożytni bowiem uważali, że zwierzę używane do celów świeckich nie mogło służyć celom kultu religijnego. Ślady tego spotkać można w Księdze Liczb – 19,2 -Mówił znów Pan do Mojżesza i Aarona: 2 «Oto rozporządzenie Prawa przepisanego przez Pana. Powiedz Izraelitom: Niech ci przyprowadzą czerwoną krowę bez skazy, na którą jeszcze nie wkładano jarzma, Księdze Powtórzonego Prawa 15, 19 - Masz poświęcić Panu, Bogu swemu, każdego pierworodnego samca, który się urodzi z większego lub mniejszego bydła. Nie będziesz używał do pracy pierworodnego z cielców i nie będziesz strzygł pierworodnego swej owcy, 21, 3 -Gdy chodzi o miasto, które jest najbliżej trupa, starsi tegoż miasta wezmą jałowicę, która jeszcze nie pracowała i nie nosiła jarzma. 4 Jałowicę tę sprowadzą starsi miasta do rzeki nie wysychającej, na miejsce nieuprawione i nieobsiane i złamią jej kark w rzece. Podobne polecenia znajdują się u Homera czy Owidiusza.
Zapowiedź proroka - Zach 9 9 -
(Raduj się wielce, Córo Syjonu,
wołaj radośnie, Córo Jeruzalem!
Oto Król twój idzie do ciebie,
sprawiedliwy i zwycięski.
Pokorny - jedzie na osiołku,
na oślątku, źrebięciu oślicy.
10 On zniszczy rydwany w Efraimie
i konie w Jeruzalem,
łuk wojenny strzaska w kawałki,
pokój ludom obwieści.
Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza,
od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi. – do którego jednak Mateusz dodał jako wstęp: "Powiedzcie córze Syjonu", słowa wzięte z Izajasza (62 11 –
Oto co Pan obwieszcza
wszystkim krańcom ziemi:
«Mówcie do Córy Syjońskiej:
Oto twój Zbawca przychodzi.
Oto Jego nagroda z Nim idzie
i zapłata Jego przed Nim).
Córa Syonu, bat-Siijón, poetycznie tyle co: mieszkańcy Jerozolimy.
Mansuetus; łagodny, spokojny, skromny , a więc różny o całe niebo od okrutnych i dumnych królów Wschodu. - w całym owym ustępie (9 9-10) Zachariasz maluje silny kontrast między Mesjaszem a królami ziemskimi.
Hebr. hamor) rozumieć tutaj "osła" (w ogóle), w szczególności zaś oślę, które później jest opisane jako "młode źrebię oślicy”
6 Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. 7 Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. 8 A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. 9 A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:
Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!(Mt 21, 6-9).
Vestimenta = Płaszcze te służyć miały w uroczystym pochodzie za ozdoby dla zwierząt i dla uczczenia jeźdźca, a jeśli zwierzę nie miało siodła, tak ze dla wygody gościa. Czynią to do dziś jeszcze w Palestynie.
Chrystus, według świadectwa Mk (11,7), Łk (19,35 ) i Jana (12,14 ) siedział tylko na osiołku, nie zaś - na oślicy napierw, a potem na oślęciu - jak to niektórzy z Mt (21,7) chcieli wywnioskować. Jezus usiadł na płaszczach, którymi uczniowie okryli osiołka. Polecił przyprowadzić także i oślice, chociaż tylko siedział na osiołku, gdyż źrebięta spokojniej idą przy matkach.
Hosanna- w hebrajskim okrzyk radości, mniej więcej tyle co: "chwała! cześć" Pierwotne znaczenie hebr. hosi anna" = zbaw, prosimy – stąd skrócona forma hosanna
(Ps 118,25 –Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie!
Błogosławimy wam z domu Pańskiego.
27 Pan jest Bogiem:
niech nas oświeci!
Ścieśnijcie szeregi, z gałęziami w rękach,
aż do rogów ołtarza
10 Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» 11 A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei» ( Mt 21, 10-11)
Prawie wszyscy jego mieszkańcy, przede wszystkim zaś wroga Jezusowi starszyzna żydowska.
Jezusa dobrze znano w Jerozolimie. Toteż owo pytanie mieszkańców zdradza już zazdrość i tajoną w duszy niechęć, że temu znienawidzonemu w Jerozolimie prorokowi ludzgotowałtyle czci.
Między rzeszami było wielu pielgrzymów z Galilei; z radością więc i nie bez pewnej chluby podnoszą, ze ten prorok pochodzi ze wzgardzonej Galilei. Nie jest wykluczone przypuszczenie niektórych egzegetów, ze pielgrzymi, widząc rozgniewaną starszyznę żydowską na jej surowe pytanie nie śmieją już ogłaszać Jezusa Mesjaszem, ale tylko prorokiem. W tym wypadku chwiejność i zmienność tłumów, które później domagać się będą śmierci Jezusa, już tutaj miałaby swe pierwsze początki, i rzucałaby przykry cień na tę uroczystą chwilę.
Inne tematy w dziale Kultura
