Każdy Ewangelista opisuje postać Barabasza różnymi terminami, ale nie sprzecznymi, które mogą dać dosyć precyzyjny portret pamięciowy.
Mateusz 27, 16: Trzymano wtedy znacznego więźnia zwanego Barabaszem
Marek 15, 7: Był tam jeden zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo.
Łukasz 23, 19: Był on wtrącony do więzienia za jakiś rozruch powstały w mieście i za zabójstwo.
Jan 18, 40: Barabasz był zbrodniarzem.
Ostatni termin zbrodniarz (lestes w oryginale greckim) stosowany był również do określania zelotów to znaczy „partyzantów”, „terrorystów”. Joseph Blinzler niemiecki biblista proponuje tłumaczyć lestes, jako „podżegacz” lub wręcz, jako „bojownik ruchu oporu”. Pamiętajmy, że np. hitlerowcy czy władza ludowa w Polsce również żołnierzy podziemia określała mianem bandy czy bandyci.
W przeciwnym wypadku, gdyby chodziło o pospolitą zbrodnię, skazany nie mógłby być ułaskawiony; zakazywało tego wyraźnie Prawo Mojżeszowe, (Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi zostać zabity. Nie możecie również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, przyjmować żadnego okupu w tym celu, by mógł wrócić przed śmiercią arcykapłana i mieszkać w [swojej] ojcowiźnie (Księga Liczb 35, 31-32)a Żydzi nie mogliby żądać łaski dla niego. Amnestia była więc aktem politycznym. Piłat wiedział dobrze, że Jezus nie przedstawia niebezpieczeństwa dla władz rzymskich, jak np. buntownik(i zamachowiec) Barabasz.
Łukasz określa, że rozruch powstał w Mieście to znaczy w Jerozolimie, co może stanowić potwierdzenie „mesjańskiego” charakteru przestępstwa popełnionego przez Barabasza. Można, zatem z dużym prawdopodobieństwem wykluczyć, że był on pospolitym przestępcą, jak chcieliby np. Giuseppe Ricciotti, Roman Brandstaetter, lub Mel Gibson. Chodziłoby tu, zatem raczej o więźnia politycznego, członka ruchu oporu, który zabił (zapewne wiele razy), ale w próbie powstania lub zamachu. W Ewangelii Mateusza skierowanej przede wszystkim do Żydów mowa jest o znacznym więźniu, odbiorcy dobrze wiedzieli, o kogo chodzi.
W odpowiedzi na żądanie Żydów, by uwolniono Barabasza, Piłatwydaje Jezusa na ubiczowanie. Prawdopodobnie motywem tego postępowania Piłata było poddanie Jezusa karze, którą stosowano przy cięższych przewinieniach, jednak nie zasługujących na śmierć. Ponieważ prokurator rzymski nie stwierdził winy, jaką sugerowali Żydzi, postanowił zastosować tę karę. Z jednej strony uważał, że uczyni zadość żądaniom Żydów z drugiej uwolni go to od wydania wyroku śmierci. Motywy te dyktował nie humanizm, czy sympatia do Jezusa, ale wyrachowanie i pych wzdrygająca się przed rolą narzędzia mordu jurydycznego w rękach Żydów
Imię Bar Abbas (Barabasz) oznacza po aramejsku Syn Ojca i raczej na pewno jest pseudonimem, przypisywanym i innym przywódcom ruchów anty rzymskich, np. niejaki Szymon Bar Kochba - Syn Gwiazdy, którego imię nawiasem mówiąc po klęsce powstania z 132 r n.e. zostało zmienione na Bar Koseba – Syn Kłamstwa.
Jest to jeden z wielu ciekawych dowodów historycznej wiarygodności Ewangelii, które dobremu Jezusowi przeciwstawiają, jako alternatywę nie złego Barabasza, ale swoistego bohatera sprawy narodowej.
Wszystko to wskazuje, że epizod z Barabaszem przekazuje coś, co się naprawdę wydarzyło, a wzmacnia to wrażenie informacja Orygenesa, że ów antagonista Chrystusa nazywał się tak samo jak On. Aż do połowy III wieku wiele manuskryptów Ewangelii podawało całkowite imię: Jezus Barabasz. Potwierdza to także uczony żydowski Shalom Ben Chorin, zauważając, że nazywał się Jezus Barabasz, ale późniejszym chrześcijanom wydawało się niestosowne, aby zbrodniarz zachował imię Jezus.
Inne tematy w dziale Kultura
