18O wszystkim tym uczniowie donieśli Janowi. Jan zaś przywołał dwóch spośród swych uczniów 19 i posłał ich do Pana z zapytaniem: - Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też na innego powinniśmy czekać? 20 Ludzie zaś ci stanęli przed Nim i powiedzieli: - Jan Chrzciciel przysłał nas do Ciebie z zapytaniem. <Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też na innego powinniśmy czekać, 21 W owym właśnie czasie uwolnił [Jezus] wielu od chorób, cierpień i złych duchów i wielu ślepym dał łaskę widzenia. 22 Odpowiedział więc im:
O całej działalności Jezusa, o Jego nauczaniu i cudach, a specjalnie o wskrzeszeniu młodzieńca z Nain doniesiono Janowi, który był uwięziony w Macheroncie. Jan Chrzciciel kiedyś nad Jordanem, posługując się formą obrazową proroków Starego Testamentu, zapewniał, że On jest Mesjaszem, który przyjdzie na sąd, a Jezus tymczasem przez nauczanie, miłosierdzie okazywane tym, którzy pomocy potrzebują, i przez cuda organizował nowy lud Boży i zakładał zręby królestwa Bożego. Zatem by rozwiać te wątpliwości posłał dwóch swoich uczniów do Jezusa, by się dowiedzieli, czy jest On Mesjaszem. Uczniowie przyszli wtedy, gdy Jezus dokonał wiele cudów; widzieli, jak wypędzał złe duchy i uzdrawiał z różnych chorób i cierpień, a zwłaszcza jak ślepym wzrok przywracał. Te właśnie cuda Jezus wskazał Janowym uczniom jako swoją odpowiedź i powołał się przy tym na proroctwo Izajasza (29, 18-19; 35, 5-6; 61, 1), wyliczając szczegółowo wspomniane poprzednio cuda, podkreślał wskrzeszanie umarłych.
«Idźcie i donieście Janowi to, coście widzieli i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię.23A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi».
Wysłannicy Jana słyszeli o wskrzeszeniu młodzieńca z Nain, a przede wszystkim o nauczaniu Jezusa skierowane do wszystkich ludzi, , które jednak ubogim dawało nie tylko nadzieję, ale obietnicę nagrody w królestwie niebieskim. Wszystkie cuda, a zwłaszcza wskrzeszenia umarłych i głoszenie Ewangelii pozwalają stwierdzić, że Jezus spełnił Izajaszowe proroctwo, a zatem jest Mesjaszem. Jezus nie miał wątpliwości, że Jan i jego uczniowie w sposób właściwy to zrozumieją i dobrze odpowiedzą na pytanie kim On jest.
24Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze?25Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach.26Ale coście wyszli zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka.27On jest tym, o którym napisano: Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę.28Powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».29I cały lud, który Go słuchał, nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy.30Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
Odejście uczniów Jana było powodem, że Jezus zaczął o nim mówić. Nawiązując do ich przyjścia nad Jordan i mając Jana Chrzciciela na uwadze postawił pytania retoryczne, na które trzeba by odpowiedzieć negatywnie. Mówiąc, że Jan jest kimś nawet większym niż prorok, cytując przy tym przepowiednie Ml 3,1 (Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów) oraz Wj 23,10 -Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem). Jan jest większy niż jakikolwiek człowiek, który żył dotychczas. Jan jednak należy do Starego Przymierza, do przeszłości, obecnie zaś nadchodzi królestwo Boże, do którego Jan nie wejdzie; najmniejszy, który wejdzie do królestwa Bożego będzie większy od Jana Chrzciciela.
30I cały lud, który Go słuchał, nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
Zatem wszyscy ludzie swoim postępowaniem oddawali cześć Bogu, faryzeusze zaś i uczeni nie przygotowywali się na przyjście zbawienia, które Bóg zesłał, nic też dziwnego, że później go nie przyjęli, a nawet odrzucili.
31«Z kim więc mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są podobni?32Podobni są do dzieci, które przebywają na rynku i głośno przymawiają jedne drugim: "Przygrywaliśmy wam (na flecie), a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie płakali".33Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel: nie jadł chleba i nie pił wina; a wy mówicie: "Zły duch go opętał".34Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije; a wy mówicie: "Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników".35A jednak wszystkie dzieci mądrości przyznały jej słuszność».
O ludzkich opiniach Jezus mówi w formie przypowieści ze wstępem (w. 31), obrazem (w. 32) i zastosowaniem do Jana Chrzciciela (w. 33) i do siebie (w. 34-35). W całości mowa jest o ujemnych opiniach, dopiero ostatnie zdanie wspomina przychylny sąd o Jezusie. Ludzi, którzy wyrażają negatywne opinie o Janie Chrzcicielu i o nim samym, Jezus przyrównuje do grupy rozgrymaszonych dzieci, które same nie wiedzą, jak się bawić, bo ani wesoła, ani smutna zabawa im się nie podoba. Ludziom tym Jan Chrzciciel ze swym ascetycznym trybem życia się nie podoba; ich zdaniem ma on czarta. Jezus, który bierze udział w normalnym życiu wszystkich ludzi, a więc także w przyjęciach razem z tymi, których faryzeusze nazywają grzesznikami (np. 5, 29-32;7,36-50) również im się nie podoba, i nazywają Go obelżywie. Zakończenie tej przypowieści przeciwstawia się nieprzychylnej opinii o Jezusie: postępowanie Jezusa rozumieją ci, którzy są dziećmi Bożej mądrości. Tym ostatnim określeniem Jezus nawiązuje do wypowiedzi tych, którzy przyjmowali chrzest Jana Chrzciciela; i do faryzeuszów, którzy go przyjmować nie chcieli. Bóg chce zbawić ludzi i w tym celu przysłał Jana Chrzciciela; on głosił nauki i udzielał chrztu, a wszyscy, którzy do niego przychodzili, przede wszystkim prosty lud, a nawet celnicy, przyjmując chrzest zgodnie z Bożym planem włączali się w ten ruch, który prowadził do Jezusa, a przez Niego do królestwa Bożego i do zbawienia. W określeniu „cały lud" (w. 29) Łukasz zawarł wzmiankę o tych, którzy należą do ludu Bożego dzięki wierze - do której później doszli - w Jezusa Chrystusa. Za głosem Jana Chrzciciela nie poszli jednak faryzeusze i uczeni żydowscy; gdy tamci swoją postawą oddawali cześć Bogu i sprawę zbawienia ludzi posuwali naprzód, ci szkodzili tylko sobie, bo nie przyjmując Janowego chrztu sami stali na przeszkodzie temu, co Bóg dla ich dobra chciał uczynić. Oni to przede wszystkim należą do ,,ludzi tego pokolenia".
Bóg błogosławić będzie każdemu, kto znając mesjańskie przepowiednie i przyglądając się ich realizacji, oraz znając współczesne żydowskie interpretacje tych przepowiedni, w których dochodziły do głosu wspaniałe narodowe perspektywy i prywatne nadzieje, a porównując je z głoszeniem królestwa Bożego oraz współżyciem Jezusa z tymi, którzy potrzebowali Jego przede wszystkim duchowej pomocy, uzna w Jezusie obiecanego
Mesjasza.
W relacji o sposobie życia Jana Chrzciciela i jego postach (w. 33), tak samo jak w poprzednich słowach o nim, przebija palestyński krajobraz i palestyńska atmosfera, co zdradza, pochodzenie tych wypowiedzi zarówno z tamtego terenu, jak i z tamtego czasu.
Inne tematy w dziale Kultura
