Wakacje to dobra okazja by w trakcie turystycznych wojaży zakosztować w regionalnych specjałach. W trakcie zdobywania dziarsko bieszczadzkich szczytów, w lokalnym małym sklepiku (bynajmniej nie muzycznym) natknąłem się na split kolegów po fachu KSU - Burek Dobry Pies i Na Zewnątrz. Niniejsza recenzja dotyczyć będzie tej pierwszej gromadki punków, którzy swą nazwę zaczerpnęli od tytułu utworu Siekiery (Na Zewnątrz zresztą też). Po samej nazwie łatwo wywnioskować, że to są stare, dobre, bieszczadzkie Punczaki. Pierwsze kroki datowane są na 1993 r. Niedługo po tym zespół się rozpadł by po latach się reaktywować. Niedługo po reaktywacji dochodzi do dramatycznego obrotu spraw jakim była zdecydowanie przedwczesna śmierć współzałożyciela zespołu Ryszarda Pazura (33 lata), którego w 2007 roku odnaleziono martwego na dworcu w Kielcach. Mimo wszystko zdeterminowani kumple postanowili wziąć się do roboty i poczynić oficjalny debiut. Można by rzec, że rychło w czas ale jak się słucha tego materiału to słyszy się autentyzm, wigor, młodzieńczą wściekłość i naprawdę nie ma znaczenia to czy materiał ten nagrano w czerwcu 2013 czy 1993 roku.
Materiał składa się z kilku do bólu punkowych szybkich strzałów. Od każdego utworu bije dekadentyzm, czysty No Future bije z słów rozczarowanych rzeczywistością beskidzkich Punków. Pesymizm i rozgoryczenie kłóci się z wizją turysty, który sobie beztrosko spaceruje sobie po szlakach wiodących na Tarnicę czy wspomnianą w jednym z tekstów Połoninę. Jednak jeżeli przyjrzymy się bliżej realiom ludzi, którzy żyją w tego typu rejonach, to życie w Polsce B jest wciąż bardzo trudne a mieszkańcy tych pięknych terenów, nieustannie mają pod górkę. Małe socjologiczne obserwacje żony/dziewczyny wynajmują turystom pokoje, dzieląc nie rzadko część dosłownie swego domowego ogniska a mężowie tyrają zagranicą. Określenie Polska B. które niby miało się zdezaktualizować, w rzeczywistości tyczy się już tylko (!) granic terytorialnych wschodniej części Polski. Beznadzieja pojawia się również w terenach, uznawanych do niedawna za Polskę A. Na tej krótkiej płytce poruszane są tematy publicystyczne, gorzkie doświadczenia prozy życia takie jak uroki PKP, czy problem reżimowych artystów, nie tylko poprzedniego ustroju. W zasadzie teksty opisują normalność, ani trochę nieprzekoloryzowanej szarości dnia codziennego. W tym momencie uderza brutalność przekazu Burka – adresatem może być każdy z nas ( znów to podkreślę, nie zależnie od tego w jakiej części kraju żyjemy). Całe szczęście dzięki takim ekipom można na chwilę oderwać się od tegoegzystencjalnego syfu, odreagować w rytm energetycznego, brudnego starego punka i kontestować rzeczywistość krzycząc Chuj!
Inne tematy w dziale Kultura
