Incydent - czyli na zachodzie bez zmian

Najpierw incydent w Londynie w tamtym tygodniu, a teraz kolejny incydent pod katedra Notre Dame. Nie mam zamiaru pisać tutaj o zachowaniu „zachodnich elit”, które ciągle próbują wmawiać ludziom, że nic takiego się nie dzieje i w imię obłędnej idei politycznej poprawności przeczą faktom.

Warto jednak się przyjrzeć temu co już wiemy. Jak na razie za zorganizowane akty terroru nie w dużej mierze nie są odpowiedzialni „nachodźcy”, ale wciąż nie wiemy ile wśród nich jest uśpionych agentów ISIS, a ile posunie się do jakiś czynów z powodu frustracji i rozczarowania (miało być mieszkanie, socjal i europejskie nałożnice, a jest obóz dla uchodźców).

Za najbardziej spektakularne zamachy w Zjednoczonym Królestwie odpowiadają „Brytyjczycy”, którzy urodzili się i wychowali w UK, ale jednak odrzucili tak popularną idee multikulti (kochajmy się). Stają się radykałami bo islam w świecie libertyńskich wartości daje im jakąś odpowiedź (siłą rzeczy chrześcijaństwo ich nie interesuje), więc zamiast nihilizmu wybierają radykalizm. Wielu z nich wcześniej raczej nie prowadziło też konstruktywnego życia (klienci opieki społecznej, słabo wyedukowani, często z kartoteką w policji i dodatkowo uzależnienia), najbardziej jednak przeraża, że służby specjalne miały o nich wiedze i byli na ich listach, ale pewno terror politycznej poprawności nie pozwolił im ich porządnie „przetrzepać”. Choć ostatnio można zauważyć, że ataki odbywają się za pomocą ciężarówek i broni ostrej, a zatem kontrola nad handlarzami bronią została nałożona.

Kraje takie jak Francja i Wielka Brytania stoją przed nie lada problemem pod własnym nosem wyrośli im terroryści, którzy są obywatelami tych krajów i nie można ot tak ich deportować. Przykręcanie społeczności muzułmańskiej też nie wchodzi w grę bo przecież to wbrew temu co wierzą obecne elity. Oczywiście jeszcze kilka takich niespodzianek i do władzy mogą dojść ugrupowania obiecujące, że radykalnie rozwiążą ten problem, ale szkoda tylko przyszłych ofiar i tego, że to może wróżyć konfliktu a nawet coś na kształt wojny domowej, jeśli jeszcze społeczeństwa tych krajów będą miały na to dość odwagi.