Krzysztof Feusette użył tego bardzo dobrego określenia, opisując postawę premiera "nienachalna odwaga". Tusk kluczy, udaje nawet nierozgarniętego, bada. Sprawa z kontrasygnatą może być dobrą ilustracją, nawet nie tyle co sposobu funkcjonowania tego rządu, co więcej: jego relacji z najbliższym politycznym zapleczem. Jak choćby ze Stowarzyszeniem Iustitia.
Tusk by powiedzieć to wprost jest w trudnej sytuacji, bo rozsądek nakazuje mu ignorować różne prawnicze i sędziowskie lobby, ale jednocześnie ich poparcie jest mu potrzebna, tak długo jak nie uda mu się odzyskać pozycji niekwestionowanego lidera, jaką cieszył się w latach swojej pierwszej rządowej kadencji, po 2007 r. A aby tak się stało musi odzyskać Pałac Prezydencki. Do tego czasu nie może ignorować żądań silnych razem i innych grup, które w jakiś sposób sam powołał do życia.
W sprawie sędziego Wesołowskiego premier zawarł z Prezydentem porozumienie, w demokracji dość zwykła rzecz. Lecz nie dla wszystkich. Profesor Marek Safjan wskazuje na delekosiężne skutki, które "mogą nieoczekiwanie odbijać się bardzo negatywnymi konsekwencjami na dalszym biegu reform związanych z przywracaniem rządów prawa." Czyli sędzia Wesołowski jako nie nasz sędzia zajmuje zbyt strategiczną funkcje i może nam za chwilę wadzić.
Tusk może myślał, że to zwykły deal, ale "rozgrzani" sędziowie z zaplecza dostrzegli niebezpieczeństwo. I nie omieszkali pana premiera złajać za brak czujności. No cóż, skoro tak, to nic prostszego - pomyślał sobie premier, niż wycofać się z podjętej decyzji tylko wybierając odpowiedni moment. A stała się nim skarga kilku właściwych sędziów do Sądu Administracyjnego w sprawie mianowania sędziego Wesołowskiego. Inna rzecz że sąd taki nie ma nic do wyrokowania w kwestii uprawnień konstytucyjnych prezydenta, lecz dla Tuska było to wystarczające i tweet z mocą decyzyjną poszedł w świat. Nic to też że jak wskazują konstytucjonaliści kontrasygnaty wycofać się nie da i nie ma takiej procedury (i nawet sto tweetów nic tu nie pomoże). Zastanawiać się teraz możemy czy Tusk po prostu teraz całą sprawę zignoruje, czy może wycofa swoje odwołanie ( czym się jeszcze mocniej skompromituje) czy może pójdzie w zaparte.
I tylko zostajemy z jednym pytaniem: czy ten kolejny przypadek demontowania państwa prawa to tylko skutek nachodzących na siebie, przypadkowo, wydarzeń spajanych wyłącznie głupotą i kompletnym brakiem kontroli nad tym co się robi, czy może to działanie jednak, choćby od jakiegoś momentu zamierzone.
Bo jakby nie było Tusk może raz jeszcze dać znać o swojej niezgodzie i uporze w walce o "demokratyczną Polskę". A metodą jest akceleracjonizm, demokratyczny, a jak że. Jednym z najważniejszych odcinków na froncie w walce z PiS jest sprawa nowych sędziów, mianowanych przez prezydenta z rekomendacji zreformowanego KRS. Na zapleczu PO słuchać głosy czy to o ich masowym odsunięciu od obowiązków czy może o jakiejś formie "weryfikacji". Realizacja tego drugiego pomysłu w obecnych warunkach prawnych i politycznych nie jest możliwa. Jednak faktem jest, że arbitralne ignorowanie decyzji złych sędziów działa na system prawny w Polsce drastycznie.
Odnosząc się do tej sprawy. Można zapytać co dalej. Skoro premier przestał uznawać nominację Wesołowskiego za faktyczną, to siłą rzeczy wszystkie jego decyzję jako szefa zgromadzenia sędziów Izby Cywilnej premier uzna za nie mające skutków prawnych. Czy od teraz rząd będzie ignorować wyroki tej Izby? Jak daleko może to iść? Zmęczone tą sytuacją społeczeństwo może w pewnym momencie machnąć na to ręką i zaakceptować nawet niewyobrażalne na ten moment rozwiązanie. I może na to czeka Tusk. Może ma nadzieję, że doprowadzi sytuację do takiego stanu, że jedyne co pozostanie to podjąć pozakonstytucyjne działania zmierzające do ratowania konstytucyjnego porządku. No może jego resztek.
Zajmuję się głównie tematyką międzynarodową, polityką zagraniczną; z przekonań sceptyczny konserwatysta. Na salonie24 teksty o geopolityce, społeczeństwie, kulturze, felietony. https://twitter.com/azarzGrajczyski
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
