Niebo nad Madrytem

Niebo nad Madrytem. Pokład samolotu tanich acz prestiżowych linii lotniczych. Klasa ekonomiczna. Kilku młodych, ambitnych i obiecujących polityków partii będącej nadzieja Narodu. W tle słychać radosny szczebiot ich uroczych małżonek.

Poseł H – Panowie…

Poseł K -… polejcie, hehe.

H – To też ale robota jest. Polska to przecież nasz wspólny, wielki obowiązek!

Poseł R – … i ciężki obowiązek.

Europoseł J – trud i znój…

H – Właśnie. Nie ma co się rozklejać. Kampania przed nami, trzeba jakieś hasła wymyślić.

K – To może zdrowie nasze w gardło wasze.

H – Jaja se robisz?

K – Ale że co?

H – Takie hasło?

K – Nieeee… to toast był taki.

H – Aaaa… to okej.

J – Mam!

R – Dajesz.

J – Poświęcenie i uczciwość.

H – No dobre, dobre… Te zaliczki wziąłeś? Przecież nie poświęcamy się chyba na próżno.

K – Wziąłem. Na próżno bez wątpienia nie, hehe

R – A może „Wszystko dla Polski”?

H – A nie połapią się?

K – Nie. Wszyscy tak robią.

J – To może by jeszcze coś o rodzinie? Siła polski w polskich rodzinach!

H – Patrz jaka twoja żona silna. Zaraz przewróci tę miłą stewardesę.

J – Niech się rozerwie bidula. W końcu bycie żoną obiecującego polityka to gehenna.

H – Wiem coś o tym. To się na zdrowiu odbija strasznie.

R – Może „obowiązkowość i odpowiedzialność”?

K – O której mamy pierwsze posiedzenie?

H – Jakie posiedzenie?

K – No… nie wiem. Po co my tam w ogóle lecimy?

H – Gdzie lecimy?

J – No… tam…

R – Mam!

H- Co?!

R – Hasło! „Bog, honor, ojczyzna”!

Dłuższa chwila milczenia.

H – Klęknijmy może.

Klękają.

H – A ty polej. Po trzy od razu.

K – Po trzy?

J – Wiadomo. Boh lubit trojcu.