Powszechne prawo wyborcze w Polsce

Dziś przypada 103 rocznica wprowadzenia w Polsce powszechnego prawa wyborczego.

W dniu 28 listopada 1918 roku Naczelnik Państwa wydał dekret o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego.

Art. 1 tego dekretu mówił, że:

„Wyborcą do Sejmu jest każdy obywatel Państwa bez różnicy płci, który do dnia ogłoszenia wyborów ukończył 21 lat”

A art. 7 dodawał, że:

„Wybieralni do Sejmu są wszyscy obywatele (lki) państwa posiadający czynne prawo wyborcze”

Prawo niby oczywiste ale nie w czasach, w których było wprowadzane.

Dla przypomnienie w tym samym czasie Republika Francuska nadal nie przyznawała kobietom praw wyborczych.

A i u nas nie brakowało głosów krytycznych.

Otóż sugerowano, że tak nadane prawo wyborcze spowoduje, że wybierać będą osoby kierujące się emocjami, podatne na wpływy, analfabeci (nie tylko polityczni) oraz różne mniejszości niekoniecznie przychylnie nastawione wobec odradzającego się państwa, a nawet zwykli wariaci.

Ale kolejne dziesięciolecia pokazały, że:

- Słabość państwa nie wynikała z powszechnego prawa wyborczego ale z opóźnień w rozwoju społecznym oraz gospodarczym.

- Dokonywanie wyborów pod wpływem emocji nie jest w naszych realiach domeną wyłącznie kobiet. Można powiedzieć, że w Polsce jest to wręcz zjawisko powszechne.

- Podatność na wpływ także jest zjawiskiem powszechnym.

Na szczęście nie sprawdziły się obawy o to, że młode państwo zostanie zniszczone głosami analfabetów, mniejszości oraz wariatów.

Te grupy dostały taką możliwość dopiero 100 lat później gdy życie polityczne zostało zdominowane przez media i pojawił się powszechny dostęp do internetu, a szczególnie mediów społecznościowych.