Podążanie za dowodami” oznacza analizowanie dokumentów bez narzucania z góry ustalonej narracji – jest to podstawowy test, który osoby wpływające na teorie spiskowe żałośnie oblały, ujawniając własne cele.
Tuż po południu 22 listopada 1963 roku czternastoletnia Jenyce Gush stała na krawężniku z przyjaciółką na Lemmon Avenue w Dallas w Teksasie, gdy czarna limuzyna prezydenta Johna F. Kennedy'ego przejeżdżała obok wiwatujących tłumów. „Mogłam wyciągnąć rękę i dotknąć samochodu” — powiedziała mi Gush. „Widzieliśmy go, z jego prawdziwymi krzaczastymi brwiami, widzieliśmy Jackie w jej wspaniałym różowo-granatowym garniturze. Pamiętam, że pomyślałam, jak jej szminka idealnie pasuje do różu… Miałam te duże różowe plastikowe wałki we włosach i pamiętam, że spojrzał na mnie i uniósł brwi”.
Przejechała kolumna samochodów, a dziewczyny skierowały się do domu – opuściły szkołę. Matka Gish pracowała jako kelnerka w Carousel Club Jacka Ruby'ego. Godzinę później dziewczyny poszły do drogerii. W zaparkowanym samochodzie siedziała kobieta, histerycznie płacząca, uderzająca kierownicą i powtarzająca w kółko: „Nie mogę uwierzyć, że to wydarzyło się w Dallas!” Gush zapytała, czy może pomóc, a zapłakana kobieta odwróciła się do niej. „Nie słyszałaś? Zastrzelili prezydenta!” Gush była w niedowierzaniu. „Właśnie ich widziałam!”
Dziewczynki znalazły telewizor w pobliskiej aptece. Walter Cronkite ogłaszał nowinę: John F. Kennedy nie żyje. „Można to było wyczuć” – powiedział mi Gush. „Ciemność zaległa w Dallas”. Dwa dni później Lee Harvey Oswald została zastrzelona na posterunku policji przez pracodawcę swojej matki, podczas gdy kamery telewizyjne kręciły.
Wdekadach od Dallas „Klątwa Kennedy'ego” stała się amerykańską mitologią. Robert F. Kennedy podążył za bratem do politycznego panteonu skazanych na śmierć pięć lat później w hotelu Ambassador, zastrzelony w przededniu wygrania prawyborów prezydenckich w Kalifornii. Senator Teddy Kennedy, który zmarł jako starzec w 2009 roku, był jedynym bratem, który nie zginął gwałtowną śmiercią. Bracia Kennedy stali się wielkim „co by było, gdyby” Ameryki, a fascynacja ich morderstwami zaczęła się niemal natychmiast.
Przez lata byłem zafascynowany zabójstwem JFK. Wertowałem książki — Mark Lane's Best Evidence , szczegółowo opisująca dziwne zgony świadków, była najbardziej wstrząsająca. Oglądałem dokumenty, kupiłem wydanie Warren Commission z 1964 roku i dyskutowałem z innymi pasjonatami historii o Grassy Knoll, CIA i mafii. Spekulowaliśmy, co mogą zawierać długo tajne akta JFK i czy zostaną ujawnione. Następnie, 23 stycznia, prezydent Donald Trump podpisał rozporządzenie wykonawcze o odtajnieniu 80 000 dokumentów dotyczących zabójstwa JFK, z których pierwsze zostały bezceremonialnie wrzucone do sieci na początku tego miesiąca.
To były święta dla teoretyków spiskowych. Przynajmniej na początku. Jak się okazuje, pod choinką nie było wiele. Nic w opublikowanych dokumentach nie podważa historycznego wniosku, że Lee Harvey Oswald był jedynym snajperem, który zabił Kennedy'ego (choć kolejny wysyp dokumentów może to zmienić). Historycy zostali zdumieni , znajdując nowe szczegóły dotyczące wcześniejszych działań Oswalda (i tego, co wiedzieli o nich agenci wywiadu USA), tajnych operacji CIA i Kuby Castro. Rzeczywiście, jeden historyk zauważył , że niektóre szczegóły były wyraźnie utajnione, ponieważ uwypuklały niekompetencję CIA prowadzącą do zamachu. Te nowe informacje rzuciły światło na kluczowy okres zimnej wojny, a historycy mają nadzieję, że kolejna partia dokumentów dostarczy więcej.
Nic dziwnego, że wielu „poszukiwaczy prawdy” zafascynowanych zabójstwem JFK okazało się poszukiwaczami narracji z własnymi, bardzo specyficznymi pomysłami na temat zabójstwa JFK, które funkcjonują jako część ich szerszych, już istniejących światopoglądów. Nie „podążają za dowodami”, a raczej liczą na to, że dowody wypełnią luki w ich własnym poglądzie na to, jak działa świat. Te teorie — zrobiła to CIA , zrobił to Lyndon B. Johnson , zrobił to Izrael — są skonstruowane tak, aby wspierać pogląd teoretyka na temat CIA (i całej amerykańskiej historii), LBJ lub Izraela. (Niektórzy postanowili zachować ostrożność i nalegać, że było to wszystko trzy .)
Tak więc, gdy dokumenty dotyczące JFK pojawiły się w sieci, poszukiwacze narracji ruszyli na łowy. Ian Carroll natychmiast stwierdził , że chociaż nadal nie wiemy, kto zabił JFK, „zdecydowanie widzieliśmy w dokumencie wystarczająco dużo, aby wskazać, że Izrael był w jakiś sposób zaangażowany i że CIA podejmowała wysiłki, aby to ukryć”. Australijski polityk George Christensen wskazał służby wywiadowcze swojego kraju, ogłaszając, że : „Oficjalna wersja wydarzeń jest MARTWA. Odtajnione dokumenty dowodzą, że JFK nie został zabity przez samotnego strzelca — był to zamach stanu, zatuszowany przez agencje wywiadowcze. I zgadnij co? [Australijska] Organizacja Wywiadu Bezpieczeństwa była w to zamieszana”. Tysiące podobnych twierdzeń rozprzestrzeniało się w mediach społecznościowych do ogromnej publiczności.
Dotychczas opublikowane pliki nie ujawniają niczego takiego . Dokumenty odnoszą się do różnych agencji wywiadowczych, z których większość została wcześniej zredagowana w celu ochrony szczegółów operacyjnych. Ale nie ustanawiają żadnego związku między izraelską, australijską ani żadną inną zagraniczną agencją wywiadowczą a zabójstwem JFK. Carroll miał czelność twierdzić, że ci, którzy odmawiali „zauważenia” jego pozbawionych faktów twierdzeń, w rzeczywistości ujawniali coś na temat swoich własnych uprzedzeń. Candace Owens z drugiej strony nawet nie zadała sobie trudu zbadania plików, zamiast tego po prostu stwierdzając : „teoretycy spiskowi mieli rację co do JFK”.
Reakcja tych „poszukiwaczy prawdy” jest wymowna. Żadne ujawnienie akt sprawy JFK — chyba że wyraźnie potwierdzi ich ulubione teorie — nie zapewni im zamknięcia. Tam, gdzie wybieranie rodzynek zawodzi, upierają się, że akta dowodzące, że to była CIA, Izrael lub LBJ, zostały prawdopodobnie zniszczone i paradoksalnie twierdzą, że chociaż nigdy nie dowiemy się, co się stało, oni naprawdę wiedzą . Potrzebują zamachu na JFK, aby wzmocnić własne narracje. Jeśli dowody nie przyniosą tego, czego potrzebują, poszukiwania będą kontynuowane, a akta sprawy JFK będą dla nich jedynie dowodem, że spisek sięga jeszcze głębiej, niż pierwotnie sądzili.
Rzeczywiście, niektórzy już zapewniają swoich fanów, że jeśli akta JFK niczego nie ujawnią, to niczego nie udowodnią — w końcu, jeśli CIA/Mossad/LBJ/Matrix mogą zlikwidować prezydenta, to oczywiście mogą zniszczyć kilka dokumentów i ukryć dowody. Dowody niczego nie dowodzą, poza tym, że ich wrogowie są jeszcze bardziej przebiegli i nikczemni, niż wcześniej sądzono. Jedynym niedopuszczalnym dowodem jest karabin Lee Harveya Oswalda — chyba że ktoś może udowodnić, że był agentem CIA, albo potajemnie Żydem, albo kuzynem drugiego stopnia LBJ, albo wszystkimi trzema. Ci „poszukiwacze prawdy” są podejrzliwi wobec wszystkiego, poza własnymi teoriami, umiejętnościami detektywistycznymi i wywiadem.
Położę karty na stole: mam mnóstwo pytań na temat zamachu na JFK. Co stało się z Jackiem Rubym, gdy był uwięziony? Dlaczego tak wielu świadków zginęło w pozornie podejrzanych okolicznościach? Czy na trawiastym wzgórzu był strzelec ? Chciałbym poznać odpowiedzi i jestem otwarty na to, że w tej historii jest coś więcej. Ale „podążanie za dowodami” oznacza wykonywanie odpowiedzialnej, historycznej pracy polegającej na analizowaniu dokumentów bez narzucania dowodom z góry ustalonej narracji. Jak dotąd, osoby wpływające na teorie spiskowe żałośnie oblały ten podstawowy test i, ironicznie, ujawniły własne plany.
https://europeanconservative.com/articles/commentary/released-jfk-files-offer-few-surprises-for-objective-researchers/
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
