Parodie noblistki i śmierć z wykrwawienia po Ojczyzny stracie

Kto powiedział, że Moskale

Są to bracia nas Lechitów,

Temu pierwszy w łeb wypalę

Przed kościołem Karmelitów.

To tylko połowa jednej z trzech zwrotek "Poloneza Kościuszki" Rajnolda Suchodolskiego z 1831 roku. Te cztery krótkie wersy dały jednej z naszych noblistek pretekst do stworzenia będących jego parodią "krótkich, rymowanych i dowcipnych wierszyków", zaczynających się od sformułowania "Kto powiedział, że..." (lub podobnego). 23 lata temu w "Gazecie Wyborczej" napisano, że pomysł parodiujących twórczość Suchodolskiego wierszyków "narodził się w latach 50. XX wieku", a pierwszy ułożyła albo Wisława Szymborska, albo jej mąż, poeta Adam Włodek, zaś nadana tym parodiom "nazwa moskaliki miała powstać w korespondencji między Michałem Rusinkiem – sekretarzem Szymborskiej a Joanną Szczęsną z Gazety Wyborczej”.

Podchorąży Rajnold Suchodolski (ur. 1804, zm. 8 września 1831 w Warszawie) z 5 pułku strzelców pieszych w maju 1831 roku został ranny w bitwie pod Ostrołęką, a we wrześniu w walkach w obronie Warszawy został ponownie ciężko ranny. Umierającego poetę przewieziono do szpitala w Ujazdowie lub do szkoły aplikacyjnej (różnie powiadają o tem, lecz nikt pewnie nie wiedział ni wtenczas, ni potem). Tam na wieść o oddaniu stolicy Rosjan Suchodolski pozrywał bandaże z ran i zmarł z wykrwawienia.

Patrz Kościuszko na nas z nieba,

Jak w krwi wrogów będziem brodzić,

Twego miecza nam potrzeba,

By Ojczyznę oswobodzić. ...

Dalej bracia do bułata,

Wszak nam dzisiaj tylko żyć!

Pokażemy, że Sarmata

Umie jeszcze wolnym być.

Długo spała Polska święta,

Długo biały Orzeł spał;

Lecz się ocknął — i pamięta,

Że on kiedyś wolność miał. ...