"...w drugim roku wojny zabili pana od przyrody łobuzy od histor

28 lipca po godzinie 21.00 pod pomnikiem Zbigniewa Herberta przy ulicy Wałowej zapłonęły znicze. Tak zakończyła się ogólnopolska akcja “Bądź wierny Idź” przeprowadzona z okazji 10 rocznicy śmierci Księcia Poetów. Inicjatorem tej akcji jest tajemnicza organizacja o nazwie Akcja Kontrrewolucyjna. W trzeciej, ostatniej fazie przyłączyło się do działania Towarzystwo Michała Archanioła. Nie było jednak żadnych oficjalnych obchodów rocznicy śmierci poety, chociaż Tarnów - jako jedno z bardzo niewielu miast w kraju - posiada pomnik Herberta (jest jedną z postaci słynnej “ławki poetów”) .

W ramach projektu “Bądź wierny Idź” malowano na ulicach fragmenty “Przesłania Pana Cogito” oraz wkładano kartki z tymi fragmentami do książek w empikach, księgarniach oraz bibliotekach. Akcja rozpoczęła się 3 lipca i objęła zasięgiem miasta takie jak: Częstochowa, Katowice, Kotlin, Kraków, Radom, Rzeszów, Tarnów, Tychy, Warszawa.

Finał akcji “Bądź wierny Idź” przybrał w Tarnowie szczególny charakter jako, że na ulicy Wałowej znajduje się pomnik poety. Młodzi Tarnowianie zapalili przy nim znicze oraz ustawili ze świec rok 1998 - tuż obok napisu “Bądź wierny Idź”. Odczytano również na głos “Przesłanie Pana Cogito”, którego tekst (w kilkudziesięciu egzemplarzach) włożono do kufra znajdującego się obok rzeźby.

za: atlas.intarnet.pl

Pan od przyrody - Zbigniew Herbert

Nie mogę przypomnieć sobie
jego twarzy

stawał wysoko nade mną
na długich rozstawionych nogach
widziałem
złoty łańcuszek
popielaty surdut
i chudą szyję
do której przyszpilony był
nieżywy krawat

on pierwszy pokazał nam
nogę zdechłej żaby
która dotykana igłą
gwałtownie się kurczy

on nas wprowadził
przez złoty binokular
w intymne życie
naszego pradziadka
pantofelka

on przyniósł
ciemne ziarno
i powiedział: sporysz
z jego namowy

w dziesiątym roku życia
zostałem ojcem
gdy po napiętym oczekiwaniu
z kasztana zanurzonego w wodzie
ukazał się żółty kiełek
i wszystko rozśpiewało się
wokoło

w drugim roku wojny
zabili pana od przyrody
łobuzy od historii

jeśli poszedł do nieba -

może chodzi teraz
na długich promieniach
odzianych w szare pończochy
z ogromną siatką
i zieloną skrzynią
wesoło dyndającą z tyłu

ale jeśli nie poszedł do góry -

kiedy na leśnej ścieżce
spotykam żuka który gramoli się
na kopiec piasku
podchodzę
szastam nogami
i mówię:
- dzień dobry panie profesorze
pozwoli pan że panu pomogę

przenoszę go delikatnie
i długo za nim patrzę
aż ginie
w ciemnym pokoju profesorskim
na końcu korytarza liści