Prawica jest Polsce potrzebna

Wybory 2007 pod jednym względem okazały się być sukcesem. Pod wspólnym sztandarem do Parlamentu wystartowali przedstawiciele „prawdziwej” wolnorynkowej, konserwatywnej i pronarodowej prawicy. Niskie notowania Ligi Polskich Rodzin, przyśpieszony tryb wyborczy i wreszcie postawa opozycyjna wobec pseudoprawicowej partii braci Kaczyńskich z jednej strony oraz Platformy z drugiej pozwoliło na połączenie sił trzech środowisk.

Należy to wydarzenie uznać za sukces znamionujący osiągnięcie długofalowych korzyści politycznych. Premia za jedność tym razem jeszcze nie dała Lidzie Prawicy Rzeczypospolitej reprezentacji parlamentarnej nie mam jednak wątpliwości, że w przyszłość Polacy będą w stanie obdarzyć te środowiska większym zaufaniem. Wynik wyborczy na poziomie jednego procenta jest rezultatem określonych błędów, ale też politycznej rzeczywistości, na którą trudno się obrażać.

Wielokrotnie przedstawiano już przyczyny wyborczej klęski LPR ja nie chcę tego powtarzać, ale do kilku spraw trzeba wrócić. Pierwszą przyczyną wypadnięcia Ligi poza parlament było wejście do rządu z PiSem i Samoobroną. Rządzenie zawsze zużywa i jeśli popatrzymy na wyniki wyborów młodej polskiej demokracji przekonany się że partie, które rządziły zawsze potem osiągały kiepskie wyniki wyborcze. Między innymi, dlatego PiS przegrał wybory, rządził jednak na tyle krótko, aby pozostać II siła w polskim parlamencie. Drugą konsekwencją nie wejścia LPR do parlamentu było przejęcie elektoratu tej formacji przez partię Jarosława Kaczyńskiego. Wiele haseł Ligi w trakcie minionej kadencji parlamentu zostało przez PiS przejęte. To zabieg przypominający podkradanie Frontowi Narodowemu elektoratu skrajnej prawicy w Francji przez Nicolasa Sarkozy’ego.

Wreszcie trzecią najważniejszą konsekwencją przegranej w wyborach były błędy własne. Długo można by je wymieniać, ale myślę, że temu w najbliższym czasie postaram się poświęcić osobny artykuł. Dodam jedynie, że chyba najpoważniejszym błędem LPRz było stawianie na twarze Romana Giertycha i Janusza Korwin Mikke. Obaj panowie to liderzy wyraziści, niestety przez wyborców kojarzeni bardzo negatywnie. I to też trzeba brać pod uwagę przygotowując się na następne batalie wyborcze.

Za dwa lata wybory do Parlamentu Europejskiego a rok później wybory prezydenckie i samorządowe. I jeśli prawica chce wrócić do świadomości milionów Polaków musi w tych wyborach wystartować zjednoczona, odnowiona moralnie, organizacyjnie i wizerunkowo. Prawicy potrzeby jest być może nowy szyld a z pewnością nowe przyjazne twarze i zupełnie nowa jakość pod względem organizacyjnym. Prawica jest Polsce potrzebna, ale to musi być inna prawica, bardziej przyjazna ludziom, wesoła, sympatyczna i budząca zaufanie. Jednocześnie musi być to prawica broniąca praw rodziny, katolickich wartości, prawica dbająca o interes państwa polskiego w szczególności w forum europejskim. Wreszcie musi to być prawica przyjazna przedsiębiorczości Polaków ufająca, że bogate państwo powinno opierać się na bogactwie swoich obywatelski. Taka prawica ma szansę na zaufanie wyborców i przekonanie do siebie ludzi, którzy nie zaufają powtórnie dotychczasowym partiom.

Głęboko wierzę w to, że prawdziwa prawica jest Polsce potrzebna, trzeba mieć jedynie dość wytrwałości i siły, aby za dwa lata taka nowa odnowiona prawica mogła znów powalczyć o głosy polskiego narodu. Czy liderzy i działacze Ligi Polskich Rodzin, Unii Polityki Realnej i Prawicy Rzeczypospolitej będą mieć dość wytrwałości?