Dziady Warszawskie

To jest nasza przewaga. Potrafimy jeszcze rozmawiać z prawdziwymi zmarłymi a nie tylko adorować reklamowe gadżety. Może właśnie dlatego Dziady Mickiewicza jak i cała nasza literatura romantyczna jest wyjątkiem na skalę światową. Trzeba być potężnym frajerem żeby tu żyć i tego nie doceniać. Rozumiem że w jakiejś Holandii, Albanii czy Niemczech ktoś jest sierotą duchową i bezwiednie celebruje wydrążone główki. Ale u nas w samym centrum światowego Dziadostwa, gdzie Guślarze mają ciągle tyle do roboty a od czterech lat co miesiąc Krakowskim Przedmieściem maszeruje gawiedź.To tu w warszawskim salonie spotykają się literaci, piękne damy i arystokracja a współczesny Nowosilcow śni na jawie o książęcym tytule, orderach i zaszczytach otrzymanych z łaski Cara. Koło drzwi gromadzi się patriotycznie nastawiona młodzież a przy stolikach rozmowy po francusku. Jedna z dam twierdzi nawet że polska poezja jest nudna i niezrozumiała. Przy drzwiach rozmawia się po polsku o wydarzeniach w Warszawie i na Litwie.Przytoczona zostaje m.in.opowieść o Cichowskim, młodym człowieku który pewnego dnia zniknął. Policja stwierdziła że utopił się w Wiśle. W końcu jednak wszystko się odmienia.Car odwraca się od Senatora i wystawia go na drwiny i szyderstwa dworskich urzędników ...ale to jeszcze przed nami.

Tak więc u nas To się DZIEJE naprawdę,tam to tylko jesienne wyprzedaże w supermarketach.