Andrij Parubij, komendant na Majdanie – 42 lata, wysoki i energiczny mężczyzna z młodzieńczym uśmiechem na twarzy. Urodzony we Lwowie, patriota, niektórzy mówią nacjonalista. Od młodych lat w antysowieckiej konspiracji. Dzisiaj poseł z ramienia partii Julii Tymoszenko. Dla Andrija to już drugi Majdan. Jest tu od samego początku. Był tam także i w nocy, 21 listopada. Oberwał berkutowską pałką tak solidnie, że wylądował na 2 dni w szpitalu. Wrócił. "Sztab Narodowego Oporu" powierzył mu ważne zadanie, ma dbać o bezpieczeństwo na Majdanie.
Na samym początku najważniejszym zadaniem była aprowizacja i bezpieczeństwo. Na kwaterę główną wybrano gmach związków zawodowych. Wszystkie piętra wypełnione są ludźmi. Na schodach i przy drzwiach wystawiono warty. Najważniejsze pomieszczenie to kuchnia. Potężna sala pamiętająca jeszcze czasy Breżniewa w oka mgnieniu przeistoczyła się w profesjonalną fabrykę kanapek. Wszędzie leżą hałdy chleba, kiełbasy, sera, cytryn i mandarynek. Stoją miski ze smalcem, góry konserw, opakowań herbaty, słoików marmolady, ogórków i pomidorów. W samym środku sali 50 kobiet, wszystkie w maseczkach na twarzy i w chustkach, uwija się jak w ukropie. Parę sekund i taca kanapek gotowa.Wejście do kuchni jest szczególnie pilnowane, to strategiczne pomieszczenie – należy uważać na próby sabotażu – np. skażenie jedzenia.
Oprócz pożywienia ważne jest ciepło. Drewna na opał nie brakuje. Wszędzie płoną ogniska. W jednym namiocie zebrano płyty styropianowe potrzebne do spania. Ludzie donoszą ciepłe płaszcze, swetry i czapki. Z powodu zimna rewolucjoniści nie śpią w namiotach, tylko w zajętych budynkach i w prywatnych kwaterach, nawet położony niedaleko Majdanu kościół wypełniony jest po brzegi śpiącymi. Rewolucja ma na swoim stanie 10 punktów medycznych, obsadzonych przez lekarzy i pielęgniarki. Wszyscy pracują tu na ochotnika. Cięższe przypadki odwożone są do szpitala. Koordynację nad nimi przejął przewodniczący izby lekarskiej, Oleh Musij. Według niego wszystkie punkty medyczne są dobrze wyposażone. Z codzienną higieną też nie ma kłopów. Widać rzędy mobilnych toalet, regularnie opróżniane są worki z odpadkami. Nie śmierdzi.Na Majdanie zadbano także o sprawy duchowe. Nabożeństwa odbywają się w specjalnie do tego celu urządzonych namiotach. Ludzie komunikują się między sobą głównie przez internet, ale można zauważyć poprzyczepiane wszędzie kartki z ważnymi komunikatami i prośbą o kontakt, na jednej z nich napisano np. –Fedin, Anatolij Herasimowicz proszę zadzwonić do żony!!!.
Trudno jest odpowiedzieć na pytanie, ile kosztuje jeden dzień rewolucji. Najdroższa, bo obsługiwana przez komercyjną firmę, jest trybuna, tak duża, że mogłaby się na niej zmieścić Madonna ze swoim koncertem, i nagłośnienie. Rewolucja w znacznej mierze opiera się na darowiznach. W centralnym miejscu ustawiono dobrze chroniona urna na datki. Nad wszystkim czuwa księgowość rewolucji.
Majdan ochraniany jest przez jednostki samoobrony, w sumie około 3500 ludzi, w tym wielu żołnierzy weteranów. Samoobrona podzielona została na dwie grupy: żandarmerię i armię. Żandermeria dba o porządek usuwając z placu pijanych i potencjalnych prowokatorów. Armia to tarcza ochronna między protestującymi, a Berkutem. Ich miejsce jest na barykadach i przed budynkami rządowymi. Mają za zadanie nie tylko odpierać ewentualny atak Berkutu, ale i uważnie obserwować demonstrantów, aby w razie niebezpieczeństwa szybko wyłapać prowokatorów. Zabroniona jest jakakolwiek agresja z ich strony. Opracowano także plan postępowania w razie paniki w przypadku ataku gazem. W całym mieście porozmieszczano wywiadowców, których zadaniem jest obserwacja terenu i natymiastowe zameldowanie sztabowi o ewentualnych większych zgromadzeniach policji.
W dalekim Lwowie na Andrija Parubija czeka rodzina, żona i córka. Boją się o niego.
Tekst powstał na podstawie artykułu http://www.faz.net/aktuell/politik/ausland/proteste-in-der-ukraine-das-ziel-heisst-revolution-12699810.html
Inne tematy w dziale Polityka
