Idole survivalu

Napisałem kiedyś notkę blogową o tym, że w razie kryzysu lepiej mieć łódkę, niż działkę, że na wodzie będzie łatwiej przetrwać niż na lądzie: Survival działkowy czy łódkowy? Skutkiem tego była dyskusja na fejsbukowej grupie działkowych survivalowców, po której mnie z grupy wyrzucono, jako działkowego heretyka.

Ja rozumiem, że niektórzy survivalowcy są tak bardzo przywiązani do ziemi, a nawet podziemia (ziemianki!), że moje koncepcje ratowania się drogą wodną ich śmieszą i uważają to za głupotę.

A ja uważam, że warto nie tylko mieć swój plan praktyczny, mieć łódkę, czy działkę, ale też warto marzyć. A marząc trzeba mieć jakichś idoli, jakieś wzorce do naśladowania. Survivalowcy w zasadzie marzą o wojnie, kataklizmie, kryzysie - wtedy objawią się ich najlepsze cechy, które teraz są skrywane w ziemiankach.

Ale kogo by wtedy naśladowali? Czy mają jakieś osoby, które w praktyce zastosowały wszystko to, co uważają za sensowne by przeżyć w trudnych czasach? Amerykańscy traperzy? Amazońscy Indianie? Alojzy Piątek, górnik, którzy przetrwał prawie tydzień w zawalonej kopalni? Józef Franczak „Lalek” – ostatni partyzant Rzeczypospolitej, który przetrwał w partyzantce aż do 1968 roku? Bear Grylls?

Ja mam taki wzorzec łódkowy - moim idolem jest Oskar Speck: 50 tys. km składanym kajakiem z Niemiec do Australii (to duży skrót jego historii, w Sieci można znaleźć dużo więcej). On jest moim mistrzem. A Wy jakich macie mistrzów survivalu?

Myślę, że dziś można by powtórzyć ten wyczyn przy pomocy polinezyjskiej proa - wzdłuż brzegów, sztrandując na plaży, pływając nawet w sztorimie, może dałoby się i świat opłynąć - a jednocześnie każdą rzeką się do źródła dopłynie. O czymś takim myślę: