Jak skłócić Nawrockiego i Mentzena - radzi AI

Prof. M Ryba w Radiu Wnet powiedział, że Tusk jest przestraszony, ma słabą pozycję w Europie, prowadzi prezydencję bezobjawową a sytuacja jego rządu jest dramatyczna.

Generalnie profesor przestrzega, że będą próby wzniecenia emocji pomiędzy kandydatami prawicy. Mentznen w sondażach oddala się od Hołowni, a jak wiemy, stoją za nim dobrze poinformowani ludzie.

Mogą pojawić się różne podrzutki, których celem będzie sprowokowanie konfliktu pomiędzy obu kandydatami: Nawrockim a Mentzenem – tak mocne skłócenie, aby wyborcy PiS obrazili się na Konfederację, a Konfederacji na PiS (jak w ostatnich wyborach parlamentarnych, dzięki czemu rządzi Tusk). Jeśli część elektoratów nie pójdzie głosować w II turze wyborów, to wygra Rafał Trzaskowski.

Zapytałem więc sztuczną inteligencję, jak obaj kandydaci i ich wyborcy mogą być skłócani, aby osłabić siłę bloku prawicowego.

Jak obaj kandydaci i ich wyborcy mogą być skłócani, aby osłabić siłę bloku prawicowego?

Współczesna polityka opiera się w dużej mierze na zarządzaniu emocjami społecznymi, narracjami medialnymi oraz inżynierii społecznej. W realiach zbliżających się wyborów prezydenckich, wszelkie próby dezintegrowania szeroko rozumianego bloku prawicowego mogą mieć strategiczny charakter i być realizowane na wielu płaszczyznach. Skłócenie dwóch potencjalnych kandydatów prawicy – np. reprezentanta obozu PiS (np. Nawrockiego) i przedstawiciela Konfederacji (np. Mentzena) – może przyczynić się do osłabienia ich obu, a co za tym idzie – do wzmocnienia szans kandydata opozycji liberalno-lewicowej (np. Rafała Trzaskowskiego). Mechanizmy prowadzące do takiego efektu mogą być bardzo subtelne, ale skuteczne. Oto główne z nich:

1. Strategiczne podsycanie narracji o wzajemnej nieufności i braku wiarygodności

Może to odbywać się przez:

• Insynuacje medialne: sugerowanie, że któryś z kandydatów jest „tajnym sprzymierzeńcem” obecnego obozu rządowego lub wręcz działa na jego korzyść.
• Wypowiedzi „anonimowych źródeł”: sugerowanie, że Konfederacja planuje dogadać się z PO po wyborach lub że kandydat PiS sabotuje prawdziwą zmianę.
• Podkreślanie różnic ideowych: np. narracje typu „Konfederacja to niepoważna skrajna prawica”, a z drugiej strony „PiS to socjalistyczna partia, która zdradziła ideały wolnościowe”.
• Efekt: wzrost emocjonalnego dystansu między elektoratami, co może skutkować niechęcią do wspierania „kandydata drugiego wyboru” w II turze.

2. Ataki personalne i zewnętrzne „wrzutki” medialne

• Publikowanie kompromitujących materiałów (prawdziwych lub spreparowanych) dotyczących jednego z kandydatów – rzekome finansowanie, kontakty, wypowiedzi z przeszłości.
• Trollowanie i dezinformacja w sieciach społecznościowych – memy, zmanipulowane cytaty, fałszywe grafiki, które wywołują emocje i podziały.
• Sugestie o „układzie” między kandydatem a wpływowymi grupami biznesowo-politycznymi.
• Efekt: polaryzacja emocji i spadek wzajemnego zaufania między sympatykami obu nurtów prawicowych.

3. Wzajemne oskarżenia o odpowiedzialność za porażki wyborcze

• To często stosowany mechanizm:
• „Gdyby nie Konfederacja, PiS dalej by rządził”.
• „PiS zmarnował potencjał prawicy – tylko nowa siła jak Konfederacja może coś zmienić”.
• Takie oskarżenia podkopują zdolność do współpracy, zwłaszcza w kluczowym momencie kampanii II tury, gdzie potrzebna jest konsolidacja elektoratu.

4. Próby rozbudzania wrogości przez osoby trzecie lub „niezależnych komentatorów”

• Pojawiają się tzw. „wrzutki” od osób trzecich, rzekomo niezależnych, ale mających na celu wzbudzenie niechęci wobec drugiego kandydata.
• Przykład: komentatorzy sugerują, że Konfederacja zdradzi wszystko dla stanowisk, albo że kandydat PiS to „miękki urzędnik”, który nie zrealizuje reform.
• Efekt: elektoraty się radykalizują i izolują, tracąc poczucie wspólnoty politycznego celu.

5. Sztucznie wykreowane „konflikty programowe”

• Podkreślanie i wyolbrzymianie różnic programowych – np. w sprawie polityki socjalnej, relacji z UE, roli państwa w gospodarce.
• Zamiast szukać punktów wspólnych, przekaz medialny może eksponować wyłącznie różnice – co prowadzi do braku przestrzeni na kompromis.

6. Dezinformacja i manipulacja sondażowa

• Fałszywe narracje, że „Mentzen nie ma szans, więc nie warto na niego głosować”.
• Albo odwrotnie: „PiS już przegrał – tylko Konfederacja ma szansę wygrać z Trzaskowskim”.
• Efekt psychologiczny: część wyborców może zrezygnować z głosowania lub zagłosować strategicznie, ale wbrew swoim wartościom.

7. Gra na ambicjach liderów – podsycanie rywalizacji zamiast współpracy

• Sugerowanie, że jeden kandydat nie powinien się wycofać, bo „będzie pionkiem drugiego”.
• Próby przedstawienia kandydata jako „marionetki Jarosława Kaczyńskiego” lub „politycznego showmana bez zaplecza”.
• Efekt: brak jedności strategicznej, utrata szans na wspólną mobilizację elektoratu.

8. Obrażanie się elektoratów – efekt „politycznej dumy”

• Jeśli kandydaci wejdą w bezpośredni konflikt, ich wyborcy mogą uznać, że nie oddadzą głosu w II turze na kandydata „z drugiej frakcji”.
• To największe zagrożenie – demobilizacja części elektoratu prawicowego może zapewnić zwycięstwo Trzaskowskiemu przy jednolitym froncie wyborców liberalnych.

Podsumowanie – jak temu przeciwdziałać?

• Wspólna narracja o wspólnym celu strategicznym: np. „odsunąć obecne elity od władzy”.
• Minimalizacja publicznych sporów między kandydatami.
• Utrzymanie kanałów komunikacji między sztabami.
• Ostrożność w reagowaniu na prowokacje i „wrzutki” – profesjonalne zespoły analityczne muszą je szybko neutralizować.
• Budowanie mostów między elektoratami – pokazywanie wspólnych wartości: suwerenność, wolność, bezpieczeństwo, tożsamość narodowa.