"Problem Trumpa z Polską właśnie się pogłębił" ("Trump’s Poland Problem Just Got Bigger") to tytuł artykułu Peter'a Doran'a i Matt'a Boyse z 7 stycznia tego roku w amerykańskim czasopiśmie konserwatywnym: "National Review".
Autorzy piszą:
"Groźba aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu przez polski rząd i próby zniszczenia opozycji są sygnałami, że przywództwo europejskiego narodu będzie stanowić problem dla prezydenta-elekta.
Zbliżający się powrót prezydenta elekta Donalda Trumpa do Białego Domu sprawił, że wielu jego najgłośniejszych europejskich krytyków niepewnie przeszukało swoje dyplomatyczne zestawy narzędzi w ramach przygotowań do Trumpa 2.0. Nie chcąc sięgać po młotki i ostre narzędzia, większość przygotowuje się do złagodzenia swoich rakcji wobec nowej administracji.
Nie jest tak w Polsce, gdzie rząd byłego przewodniczącego Rady UE i obecnego premiera Donalda Tuska nie szuka narzędzi, ale broni — włóczni, którymi mógłby rzucać w swoich przyjaciół za granicą, i noży, którymi mógłby dźgać swoich krytyków w kraju. Najnowsza awantura została wywołana przez polski rząd, który grozi aresztowaniem Benjamina Netanjahu, premiera Izraela, gdyby postawił stopę w Polsce, aby uczcić 80. rocznicę wyzwolenia Auschwitz, niesławnego nazistowskiego obozu koncentracyjnego.
Uzasadnienie? Wyegzekwowanie absurdalnego nakazu aresztowania Netanjahu wydanego przez Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK), oskarżając go o bycie zbrodniarzem wojennym. Izrael jest jednym z kluczowych partnerów Polski poza NATO i odwrotnie, ale silne więzi nie mogą trwać długo, gdy jeden z sojuszników Ameryki ogłasza plany aresztowania przywódców drugiego państwa na podstawie sfingowanych zarzutów MTK.
Groźba ze strony Polski to kolejny haczyk w stosunkach polsko-amerykańskich, które Trump odziedziczy 20 stycznia. Podczas swojej ostatniej kadencji Trump skrytykował Międzynarodowy Trybunał Karny za narażanie bezpieczeństwa narodowego USA. Podpisał ostry dekret wykonawczy grożący sankcjami wobec zagranicznych urzędników, którzy egzekwują nakazy aresztowania wydane przez Międzynarodowy Trybunał Karny wobec osób z krajów takich jak Izrael. Chociaż Biden zakończył ten dekret, obejmujący urząd, Trump niemal na pewno go przywróci. To zła wiadomość dla Tuska, którego publiczna wrogość wobec Trumpa jest głęboka, ale dla którego stosunki ze Stanami Zjednoczonymi są kluczowe.
Na przykład, przemawiając w imieniu UE w Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2019 r., Tusk zdyskredytował Trumpa za oświadczenie złożone zgromadzonym przywódcom światowym: „Jeśli chcesz wolności, bądź dumny ze swojego kraju. Jeśli chcesz demokracji, trzymaj się swojej suwerenności. A jeśli chcesz pokoju, kochaj swój naród”. Tusk zaatakował to stwierdzenie: „Nie zgadzam się z tą opinią. Jest fałszywa i niebezpieczna”. Niebezpieczne dla kogo od objęcia urzędu szefa rządu Polski w grudniu 2023 r. Tusk odpowiedział na to pytanie. To niebezpieczne dla jego władzy. Tusk w Polsce postępował zgodnie z podręcznikiem wyborczym Bidena-Harris. Oświadczył, że jego misją jest „uratowanie demokracji” w swoim kraju. On i jego sojusznicy nazwali swoich przeciwników, którzy podobnie jak Trump, również są dumni ze swojego kraju i starają się zachować swoją suwerenność, „autorytarnymi” i „skrajnie prawicowymi”.
Tusk obiecał zmieść swoich przeciwników politycznych żelazną miotłą. Używając tej metafory, nazwał tę politykę „demokracją walczacą”. Jest to określenie o silnym ładunku emocjonalnym, przywołujące na myśl wysiłki opozycji z czasów komunizmu, aby używać nadzwyczajnych środków do walki z komunistami. Ironia podejścia Tuska jest bogata i absurdalna. Jego główna partia opozycyjna — PiS — jest głównym, od dawna wrogiem dziedzictwa komunizmu w Polsce, a nie jego obrońcą. Lider opozycji i były premier Jarosław Kaczyński twierdzi, że wiele zarzutów Tuska jest mylących lub fałszywych. On i inni twierdzą, że rząd jest winny wykorzystywania systemu prawnego jako broni i oddawania się dokładnie tym rodzajom nadużyć politycznych, za które Tusk krytykował jego partię. Mają rację. Najlepszą opcją rządu Tuska jest zmiana kursu. Może zacząć od postawienia Polski jako wzoru do naśladowania dla innych sojuszników USA: zobowiązując się do nieegzekwowania absurdalnej kampanii MTK przeciwko Izraelowi. To nie tylko mądra geopolityka, ale także mądra samoobrona. Polscy urzędnicy nie chcą zostać ukarani, jeśli Trump przywróci swój nakaz MTK.
Tusk powinien również odłożyć „żelazne miotły”. Ameryka potrzebuje silnej Polski z silną opozycją — a nie głównego sojusznika uwikłanego w politykę wendety. Jego rząd powinien przestać mówić o kryminalizacji różnic politycznych, zwłaszcza gdy wysocy rangą polscy urzędnicy przyznają, że niektóre z ich działań mogą być „niezgodne z prawem”, jak powiedział Tusk. Jest to jawnie hipokrytyczne i kontrproduktywne w przypadku sojusznika takiego jak Polska. Stawka dla stosunków dwustronnych, europejskiego porządku bezpieczeństwa i rywalizacji mocarstw jest zbyt wysoka. Czy rząd Tuska naprawdę myśli, że atakowanie przyjaciół Ameryki, takich jak Izrael, i prowadzenie wojny prawnej przeciwko przeciwnikom w kraju zapewni mu dobry początek relacji z Trumpem? Miejmy nadzieję, że nie. Nowa administracja powinna być bezpośrednia wobec Tuska: naprawcie relacje z przyjaciółmi, zwolnijcie krajowych oponentów i skierujcie wszelkie ostre narzędzia na naszych wspólnych wrogów, takich jak Chiny, Rosja, Iran i Korea Północna".
Źródło: https://www.nationalreview.com/2025/01/trumps-poland-problem-just-got-bigger/
- Peter Doran jest starszym pracownikiem naukowym w Fundacji Obrony Demokracji.
- Matt Boyse jest byłym zastępcą asystenta sekretarza stanu i starszym pracownikiem naukowym w Hudson Institute.
- "National Review" to wpływowy amerykański magazyn i portal internetowy o charakterze konserwatywno-liberalnym, założony w 1955 roku przez Williama F. Buckleya Jr.. Jest jednym z najbardziej wpływowych czasopism konserwatywnych w Stanach Zjednoczonych, odgrywając kluczową rolę w kształtowaniu nowoczesnego ruchu konserwatywnego.
Inne tematy w dziale Polityka
