Naród przemówił… ale kto go słucha? Sondaż, który mówi więcej, niż chcemy wiedzieć

 W świecie, w którym dane są nową walutą, sondaże pełnią rolę opiniotwórczego papiestwa. Dnia 17 kwietnia 2025 roku, na kilka tygodni przed wyborami prezydenckimi, przeprowadzono ogólnopolski sondaż* SMS-owy, którego wyniki mogą zdumiewać — choć niekoniecznie z powodów, które wydają się oczywiste.

„Sondaż SMS: Tak, ale na kogo i za co?”

Statystyka mówi jasno: „TAK” dominuje.  

 Na pytanie o poparcie dla jakiegokolwiek kandydata w nadchodzących wyborach prezydenckich aż 97% odpowiedziało twierdząco. Gdy to samo pytanie zadano ponownie (czyżby test na niezmienność poglądów?), wynik wzrósł do 99%. 

 Z punktu widzenia statystyka, tak drastyczne proporcje są czerwonym światłem — i to nie tylko ze względu na możliwość błędu pomiaru, ale także na wskazanie silnej biasu selekcyjnego. Uczestnicy sondażu to osoby, które nie tylko są zaangażowane politycznie, ale również wystarczająco zmotywowane, aby odpowiedzieć na SMS z pytaniem politycznym. Czyli — nieprzypadkowa próbka. 

Politolog zapytałby: "Na kogo i dlaczego?"  

 Tak, popierają jakiegoś kandydata. Ale czy to znaczy, że są lojalni wobec partii, czy po prostu poszukują alternatywy? Na to odpowiada trzecie pytanie: 89% deklaruje lojalność wobec partyjnego wyboru z ostatnich wyborów parlamentarnych. Czyli... wciąż głosują "na swoich".

 Ale prawdziwa rysa na politycznym lakierze pojawia się w odpowiedziach na pytania o konkretnych polityków. Marszałek Sejmu Szymon Hołownia otrzymuje tylko 37% poparcia — nieco więcej niż Andrzej Duda, którego jako „dobrego prezydenta” ocenia jedynie 17% respondentów. I tutaj zaczyna się robić ciekawie.

 Te wyniki są istotne, ale tylko wtedy, gdy znamy priory. A nasze „priory” mówią, że sondaże SMS-owe przyciągają ludzi z silną opinią — często negatywną wobec obecnych władz. Co to znaczy? Że niskie wyniki Dudy i Hołowni mogą być przeszacowane w dół, podobnie jak poparcie dla „kandydata w ogóle” może być przeszacowane w górę. Mimo to – relacje są jednoznaczne: respondenci są zmobilizowani, ale niekoniecznie lojalni wobec liderów.

Pojawia się pytanie: komu naprawdę ufają Polacy?  

 Bo jeśli 99% popiera któregoś kandydata, ale tylko 17% uważa, że prezydent się sprawdził, to może zamiast głosować, szukają kogoś, kogo jeszcze nie poznali?

Gdyby wiara w kandydatów była walutą, Polska miałaby inflację nadziei i deficyt zaufania. Ale przynajmniej wiadomo jedno — SMS-owa demokracja działa szybko, tanio i z lekkim sarkazmem.

_{Oprac. redaktor Gniadek}

Autor tekstu oświadcza, że zamieszczony przez niego komentarz jest prywatną opinią, do której ma prawo zgodnie z art. 54 Konstytucji RP

_{*Źródło wyników sondażu realizowanego na numerze 8068 dla MobiWin - E-Sondaże dnia 17 kwietnia 2025 r. na godz. 20:10 [ Wszystkie wyniki sondażu znajdziesz na https://sonda.e-sondaze.pl ]}