Pijesz? Uważaj! Jutro możesz być jednym z nich.

Alosza Awdiejew rzucił kiedyś znamienne zdanie: "Kochajcie alkoholików, ponieważ nigdy nie wiecie, czy sami nimi nie będziecie". Te słowa, choć wypowiedziane z pewną dozą ironii, kryją w sobie głęboką prawdę. Alkoholizm nie wybiera. Nie patrzy na status społeczny, wykształcenie, ani na to, czy chodzisz do kościoła. Może dotknąć każdego. Ciebie, mnie, Twojego sąsiada.

Alkoholik? To może być Twój przyszły portret.

 Często spotykam osoby, które z dumą opowiadają o swojej "walce" z nałogiem. "Już nie piję!" - grzmią zadowolone z siebie. I tu pojawia się problem. Zapominają, że bycie "trzeźwym alkoholikiem" to nie medal za zasługi, a raczej stan permanentnego zagrożenia. Etanol, ta podstępna trucizna, wnika głęboko w organizm i psychikę, zostawiając trwały ślad. To jak uśpiony wulkan, który w każdej chwili może wybuchnąć z nową siłą.

 Nie ma czegoś takiego jak "wyleczony alkoholik". Jest tylko osoba, która każdego dnia podejmuje decyzję, by nie sięgnąć po kieliszek. To codzienna walka, wymagająca nieustannej czujności i pokory. Bo wystarczy chwila słabości, jedno "niewinne" piwo, by lawina ruszyła na nowo, niszcząc wszystko, co zostało z takim trudem odbudowane.

 Zapominamy o tym, żyjąc w iluzji kontroli. Myślimy, że "nam się to nie przydarzy". A potem budzimy się z ręką w nocniku, z życiem w ruinach i pustką w sercu. Zostajemy sami, bo przyjaciele odwracają się od nas, a rodzina ma dość ciągłych obietnic i rozczarowań. Zostajemy z tym sami, ze świadomością, że sami sobie to zgotowaliśmy.

 Dlatego, zanim sięgniesz po kolejny drink, zastanów się dwa razy. Czy ta chwila przyjemności jest warta ryzyka utraty wszystkiego? Pamiętaj, że alkoholizm to nie wstyd, ale choroba. Choroba, z którą można walczyć, ale której nigdy nie można lekceważyć.

"Kto pije i popija, ten na dnie się obudzi, a kto myśli, że kontroluje, ten się srogo rozczaruje."

_{Oprac. typografi redaktora Gniadka}