Szabat i Ofiara: Dwa Filary Bożej Relacji z Człowiekiem

Fragment z Księgi Wyjścia 31, 12-13 podkreśla wagę przestrzegania szabatu jako znaku przymierza między Bogiem a Izraelem (poprzednim cielesnym, obecnie "duchowym" - Kościołem). Szabat, dzień odpoczynku, nie jest jedynie przerwą od pracy fizycznej, ale przede wszystkim czasem poświęconym na refleksję, modlitwę i budowanie relacji z Bogiem. To akt uznania Bożej suwerenności i Jego roli jako Uświęcenia. Szabat odpowiada na fundamentalną potrzebę człowieka – potrzebę odpoczynku i regeneracji. Współczesny świat, z jego nieustannym tempem i presją, często zapomina o tej fundamentalnej potrzebie, co prowadzi do wypalenia, stresu i utraty sensu. Przestrzeganie szabatu, w szerszym znaczeniu jako regularne odrywanie się od codziennych trosk, jest kluczowe dla zachowania zdrowia psychicznego i duchowego.

Szabat i Ofiara

Z kolei Ewangelia Jana 18, 14 przypomina nam o ofierze Jezusa, której symbolem jest śmierć „jednego człowieka za lud”. Kajfasz, arcykapłan, wypowiadając te słowa, nieświadomie prorokował o zbawczej misji Chrystusa. Ofiara ta, w odróżnieniu od starotestamentowych ofiar zwierzęcych, była jednorazowa i doskonała, otwierając drogę do pojednania człowieka z Bogiem. Ofiara Jezusa zaspokaja głęboką potrzebę odkupienia i przebaczenia, dając nadzieję na nowe życie i uwolnienie od ciężaru grzechu.

 Porównując te dwa koncepty, widzimy, że szabat i ofiara są ze sobą nierozerwalnie związane. Szabat, jako dzień uświęcony przez Boga, wskazuje na Jego działanie w stworzeniu i historii. Ofiara Jezusa, dokonana raz na zawsze, uświęca ludzkość, dając jej możliwość wejścia w nową relację z Stwórcą. Szabat jest więc zaproszeniem do odpoczynku w Bożej obecności, a ofiara Jezusa – drogą do tej obecności. Podobnie jak postać Abrahama, który uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość, tak i my, przyjmując ofiarę Chrystusa, stajemy się uczestnikami Nowego Przymierza.

 Współczesne problemy, takie jak konsumpcjonizm, pogoń za sukcesem i brak czasu na refleksję, oddalają nas od istoty szabatu i ofiary. Potrzebujemy odnowić zrozumienie tych fundamentalnych prawd, aby odnaleźć prawdziwy sens życia i relacji z Bogiem. Praktycznym zastosowaniem jest zachęta do znalezienia czasu na regularny odpoczynek, medytację Słowa Bożego i otwarte serce na działanie Ducha Świętego, który przypomina nam o ofierze Jezusa i prowadzi do głębszej relacji z Bogiem.

Odpoczynek w Bogu i przyjęcie Jego ofiary to dwa skrzydła, na których wznosi się duchowe życie.

Modlitwa:

Wszechmogący Boże, dziękujemy Ci za dar szabatu, czasu odpoczynku i refleksji. Dziękujemy Ci za ofiarę Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, która otworzyła nam drogę do Ciebie. Prosimy Cię, pomóż nam żyć w świadomości Twojej obecności i czerpać siłę z Twojej łaski. Amen.

^{| #Szabat | #Ofiara | #JezusChrystus | #KsięgaWyjścia | #EwangeliaJana | #Odpoczynek | #Uświęcenie | #Odkupienie | #RelacjazBogiem | #Współczesność | #Psychologia | #Refleksja | #Przymierze | #Abraham |}

₍₁₅₂₅₎