Absurdalna „pomoc”: 3,85 zł na życie – dramat polskiej pomocy społecznej

 Dramat niepełnosprawnego pana Macieja z Górowa Iławeckiego (woj. warmińsko-mazurskie) nie jest jednostkowym przypadkiem, lecz symptomem głębokiego kryzysu polskiego systemu pomocy społecznej. Zasiłek okresowy w wysokości 388 zł, będący połową maksymalnej kwoty (776 zł) po odliczeniu kosztów stałych, redukuje środki na życie do absurdalnej kwoty 3,85 zł. To nie tylko poniżające, ale przede wszystkim urągające ludzkiej godności. Taka „pomoc” nie tylko nie rozwiązuje problemu ubóstwa, ale wręcz je pogłębia, spychając ludzi na margines egzystencji.

3,85 zł na życie: upadek pomocy społecznej

 Paradoksalnie, nawet złożenie wniosku o dodatek mieszkaniowy, który miałby stanowić realne wsparcie, skutkuje pomniejszeniem i tak już skromnego zasiłku. To mechanizm, który zamiast pomagać, generuje spiralę zadłużenia i beznadziei. System karze za inicjatywę, zamiast ją nagradzać. To przykład patologii, która wymaga natychmiastowej interwencji.

 Postawa pana Macieja, który poszukuje miejsc do podjęcia pracy na część etatu, jest godna podziwu i pokazuje, że beneficjenci pomocy społecznej nie są bierni. Jednak sama chęć nie wystarczy. Brakuje systemowych rozwiązań, które realnie umożliwiłyby im powrót na rynek pracy. Mowa tu nie tylko o subsydiowaniu wynagrodzeń, ale przede wszystkim o programach przekwalifikowania, dostępie do psychologicznego i prawnego wsparcia, a także o rozwiązaniu problemu wykluczenia transportowego. W regionach takich jak Górowo Iławeckie, brak publicznej komunikacji i uzależnienie od komercyjnych przewoźników stanowi poważną barierę w poszukiwaniu i utrzymaniu zatrudnienia.

Sytuacja ta uwidacznia trzy fundamentalne problemy:

• Niedostosowanie świadczeń do realnych kosztów życia: Kwoty zasiłków są oderwane od rzeczywistości, co uniemożliwia zaspokojenie podstawowych potrzeb.
• Brak skutecznej aktywizacji: System nie oferuje realnych narzędzi (np. promowanie za pomocą ulg tworzenie więcej miejsc pracy z mniejszym wymiarem godzin), które pomogłyby osobom w powrocie na rynek pracy.
• Patologiczne mechanizmy zadłużania: Zamiast pomagać w wyjściu z trudnej sytuacji, system często ją pogłębia, generując spiralę długów.

 Ta sytuacja wymaga nie tylko doraźnych interwencji, ale przede wszystkim gruntownej reformy systemu pomocy społecznej. Potrzebne są odważne decyzje, które zerwą z dotychczasowymi, nieskutecznymi schematami i postawią na realne wsparcie, aktywizację i godne warunki życia dla wszystkich obywateli.

Przypadek pana Macieja to lustro, w którym odbija się kondycja polskiej polityki społecznej. To alarmujący sygnał, że obecny system nie spełnia swojej roli. Zamiast chronić przed ubóstwem, często je utrwala. Wymaga to nie tylko zmiany wysokości świadczeń, ale przede wszystkim zmiany myślenia o pomocy społecznej – z pasywnego zasiłku na aktywne wsparcie w drodze do samodzielności. Ignorowanie tego problemu to przyzwolenie na dalszą marginalizację i społeczną degradację.

^{| #pomocspołeczna | #ubóstwo | #zasiłekokresowy | #wykluczeniespołeczne | #aktywizacjazawodowa | #GórowoIławeckie | #reformasystemu | #kosztyżycia | #zadłużenie | #politykaspołeczna | #marginalizacja | #3_85zł | #dodatekmieszkaniowy | #transportpubliczny | #rynekpracy |}

_{Oprac. redaktor Gniadek}