W dzisiejszym świecie, pełnym zgiełku i pośpiechu, łatwo zapomnieć o tych, którzy są najbardziej bezbronni – o sierotach, wdowach i obcych. Stary Testament nakazuje dbać o nich z ramienia Boga, a Nowy Testament dodaje głębszy wymiar – odpowiedzialność za własne ciało, będące świątynią Ducha Świętego. Jak te odległe w czasie przesłania mogą inspirować nas dzisiaj?
Księga Powtórzonego Prawa 10, 18 ukazuje Boga jako obrońcę uciśnionych: „On wymierza sprawiedliwość sierocie i wdowie — i darzy miłością obcego, cudzoziemca, zapewniając mu chleb i ubranie.” W kontekście historyczno-kulturowym Izraela, sieroty i wdowy były szczególnie narażone na ubóstwo i wykluczenie społeczne, nie mając męskiego opiekuna, który zapewniłby im byt. Obcy, cudzoziemcy, również znajdowali się w trudnej sytuacji, pozbawieni praw i ochrony. Bóg, stając w ich obronie, manifestuje swoją sprawiedliwość i miłość. Podobne motywy znajdujemy w innych miejscach Starego Testamentu, np. w Psalmach (Ps 68, 6; 146, 9), gdzie Bóg jest nazywany „ojcem sierot i obrońcą wdów”.
Troska o Bezbronnych: Od Starotestamentowego Nakazu do Nowotestamentowej Odpowiedzialności
Przechodząc do Nowego Testamentu, 1. List do Koryntian 6, 19-20 rzuca nowe światło na kwestię odpowiedzialności: „Czy nie wiecie, że wasze ciało jest przybytkiem Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga? Oraz, że już nie należycie do siebie samych? Gdyż za ogromną cenę zostaliście kupieni. Chwalcie zatem Boga w waszym ciele.” Apostoł Paweł łączy troskę o innych z troską o samego siebie. Skoro nasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, to wszelkie działania, które podejmujemy, powinny być zgodne z wolą Bożą. To nie tylko kwestia unikania grzechu, ale także aktywnego czynienia dobra, w tym niesienia pomocy potrzebującym.
Analizując to w kontekście współczesności, widzimy, że choć realia się zmieniły, to problemy pozostały. Sieroty, choć w wielu krajach objęte systemem opieki, nadal potrzebują wsparcia emocjonalnego i materialnego. Wdowy często zmagają się z samotnością i trudnościami finansowymi. Obcy, imigranci i uchodźcy, doświadczają dyskryminacji i wykluczenia. W dzisiejszym świecie, naznaczonym indywidualizmem i konsumpcjonizmem, łatwo zapomnieć o potrzebach innych. Psychologicznie rzecz biorąc, empatia i altruizm są kluczowe dla budowania zdrowych relacji społecznych i poczucia własnej wartości. Pomaganie innym daje poczucie sensu i spełnienia.
Dlatego zachęcam każdego z nas do refleksji nad tymi wersetami i do podjęcia konkretnych działań. Możemy angażować się w wolontariat, wspierać organizacje charytatywne, modlić się za potrzebujących i po prostu być wrażliwymi na potrzeby ludzi wokół nas. Pamiętajmy, że troska o bezbronnych jest nie tylko nakazem biblijnym, ale także wyrazem naszej wiary i człowieczeństwa.
Modlitwa:
Ojcze Niebieski, dziękujemy Ci za Twoją miłość i sprawiedliwość. Dziękujemy Ci za to, że troszczysz się o sieroty, wdowy i obcych. Prosimy Cię, daj nam serca wrażliwe na potrzeby innych i siłę do czynienia dobra. Pomóż nam pamiętać, że nasze ciała są świątynią Twojego Ducha i że mamy Cię chwalić każdym naszym czynem. Ufamy Ci, jak dzieci ufają swojemu Ojcu. Amen.
| #sieroty | #wdowy | #obcy | #sprawiedliwość | #miłość | #odpowiedzialność | #ciało | #DuchŚwięty | #empatia | #altruizm | #pomoc | #Biblia | #chrześcijaństwo | #imigranci |
Oprac. z łaski opatrzności Bożej,
redaktor Gniadek
(1499)
Łączę lokalne zakorzenienie w Górowie Iławeckim z uniwersalnym przesłaniem związanym z ikoniczną postacią Gandalfa, ma to podkreślać zarówno symboliczny jak etyczny charakter działalności. To forma budowania mojej tożsamości, która działa aktywnie na rzecz swojej małej ojczyzny, a jednocześnie aspiruję do roli moralnego świadka obserwowanej rzeczywistości...
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
