Ostatnia Wieczerza, chleb i wino – symbole, które od wieków towarzyszą chrześcijanom. Ale czy naprawdę rozumiemy głębię znaczenia kielicha podanego przez Jezusa? Co kryje się za prostymi słowami o winie i krwi? Zapraszam w niezwykłą podróż w głąb Pisma Świętego, by odkryć tajemnicę tej pamiątki.
„Pijcie z niego wszyscy. To jest moja krew Przymierza, która się za wielu wylewa dla przebaczenia grzechów” – słowa Jezusa, wypowiedziane podczas Ostatniej Wieczerzy, brzmią dziś tak samo potężnie jak wtedy (Mt 26, 27). To nie był zwykły posiłek, to było ustanowienie nowego przymierza między Bogiem a człowiekiem, uszczelnione krwią Chrystusa przelaną na krzyżu.
Kielich nowego przymierza
Kielich, który Jezus podawał swoim uczniom, był czymś więcej niż tylko naczyniem z winem. To był symbol nowego przymierza, które miało zastąpić stare, przymierze Mojżeszowe. To przymierze, choć święte, było niedoskonałe. Jak czytamy w Liście do Hebrajczyków 8, 7: „Gdyby to pierwsze przymierze było bez wad, nie szukano by miejsca na drugie”. Stare przymierze opierało się na zewnętrznych obrzędach i ofiarach, które nie mogły usunąć grzechu.
Nowe przymierze, ustanowione przez Chrystusa, jest przymierzem wewnętrznym, które dokonuje się w sercu człowieka. Krew Chrystusa, przelana na krzyżu, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu i daje nam udział w życiu Bożym. Pijąc z kielicha podczas pamiątki Wieczerzy Pańskiej, nie tylko upamiętniamy mękę i śmierć Chrystusa, ale także uczestniczymy w ofierze krzyża i przyjmujemy do siebie Chrystusa.
Apostoł Paweł, pisząc do Koryntian, porównuje Kościół do ciała Chrystusa, a chleb i sok winny do ciała i krwi Chrystusa. „Albowiem jeden chleb, jedno ciało jesteśmy wszyscy, uczestnicząc w jednym chlebie” (1 Kor 10, 17). To niezwykłe misterium jedności z Chrystusem sprawia, że pamiątka Wieczerzy Pańskiej jest odnawianiem naszego życia duchowego.
Dlatego tak ważne jest, aby regularnie przystępować do tego wspomnienia. Wspólna Wieczerza umacnia naszą wiarę, daje nam siłę do pokonywania trudności i umacnia naszą więź z Bogiem i braćmi w wierze.
Niech każdy z nas, przystępując do stołu Wieczerzy Pańskiej, z głęboką wiarą i miłością powtórzy słowa setnika do Jezusa: „Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a dusza moja będzie uzdrowiona” (Mt 8, 8).
Modlitwa:
Ojcze nasz, dziękujemy Ci za dar Wieczerzy Pańskiej. Dziękujemy Ci za Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, który oddał za nas swoje życie. Prosimy, abyśmy zawsze pamiętali o Jego ofierze i czerpali z niej siłę i pociechę. Spraw, abyśmy godnie przystępowali do Twojego stołu i coraz głębiej doświadczali Twojej miłości. Amen.
| #Eucharystia | #OstatniaWieczerza | #kielich | #przymierze | #krewChrystusa | #KomuniaŚwięta | #wiara | #Kościół | #życieduchowe | #PismoŚwięte | #WieczerzaPańska |
Oprac. z łaski Bożej, redaktor Gniadek
Dążąc do ideału, koncentruję się nad tym, co można ulepszyć, dlatego częściej krytykuję, niż chwalę. Przedstawiam to, co inni próbują bagatelizować. Nie mam za złe krytyki swojego zajęcia, jeśli cechuje ją zrozumienie i zainteresowanie. Jestem pragmatyczny i nie przywiązuję wagi do tradycji, konwenansów ani politycznej poprawności. Autorytet dla mnie to nie pozycja i tytuł, ale wiedza i kompetencje.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
