Błąd Güntera Grassa

Günter Grass pisze w swoim - głośnym w ostatnich dniach - wierszu (który tak naprawdę nie jest wierszem, ale boleśnie niesprawiedliwym i naiwnym tekstem politycznym):

"(...) piszę dopiero teraz,

na starość i moim ostatnim atramentem,

że mocarstwo atomowe Izrael zagraża

i tak już kruchemu pokojowi na świecie (...)"

Jedną z najważniejszych lekcji II wojny światowej i dziesięcioleci powojennych, było przekonanie się, że zagrożenie dla pokoju nigdy nie jest w SAMEJ broni, ale zawsze w tym, KTO MA tę broń.

Günter Grass powinien wiedzieć, że gdyby broń atomowa znalazła się w roku 1945 w rękach Hitlera, byłoby to równoznaczne z totalną zagładą Europy.
Ponieważ jednak znalazła się w rękach Amerykanów, okazała się wybawieniem: umożliwiła wcześniejsze zakończenie wojny z Japonią i zapewniła światu pokój, który trwa w skali globu - mimo wielu lokalnych wojen - od 1945 roku do dziś.

Gdy broń posiada strona z definicji agresywna, totalitarna, fanatyczna - broń służy do agresji.
Gdy tę samą broń posiada strona nieagresywna, reprezentująca nie tyranię i totalitaryzm, ale demokrację - służy ona do zachowania pokoju, ponieważ świadomość, że potencjalne państwa-cele ataku nią dysponują, działa skutecznie odstraszająco na agresora.

Broń atomowa w drugiej połowie XX wieku stanowiła nowe zagrożenie, ale jednocześnie - jak żadna inna broń w historii ludzkości! - skutecznie zapobiegła globalnym konfliktom.

Dlatego dobrze, że broń atomową mają np. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Izrael. Broń w ich rękach sprzyja pokojowi, wymusza go na tych, którzy mają agresywne plany.

Natomiast ta sama broń w rękach np. Iranu stanowi zagrożenie. Jest to państwo konsekwentnie i od lat wzywające do zniszczenia Izraela. Broń atomowa w posiadaniu Izraela jest więc najsilniejszym z możliwych argumentów pod adresem Iranu, powstrzymującym go przed realizacją tych wezwań.

Günter Grass tego nie rozumie.
Więc w tym odrażającym i fałszywym stwierdzeniu: "mocarstwo atomowe Izrael zagraża i tak już kruchemu pokojowi na świecie" kryje się zasadniczy, monstrualny błąd rozumowania Grassa.

Grass widzi broń, ale nie potrafi dostrzec, w czyich rękach jest ona niebezpieczeństwem dla pokoju, a w czyich - tego pokoju szansą.
Smutne, ale stary pisarz - uczestnik II wojny światowej oraz świadek ery zimnej wojny - udowadnia pod koniec życia, że niewiele z tych doświadczeń zrozumiał.

Starzec

(Paweł Jędrzejewski)