Vivat gerontokracja!

Zakupiwszy i przejrzawszy wczoraj (na kiblu – pzdr dla Nicponia) piątkowy Dziennik zorientowałem się, że trwa tam (w Dzienniku, nie na kiblu) od pewnego czasu dyskusja na temat obecności młodych ludzi w polskim życiu publicznym. Uczestnicy wyrażają różne opinie. A to, że jest tylko źle, lub już bardzo źle, super ekstra cool, bądź tylko nie najgorzej. W domyśle jednak gdzieś się cały czas przewija założenie, że ludzi młodych w polityce powinno być więcej, że „odmładzanie kadr” jest z definicji kierunkiem słusznym, a problemem jest nie to „czy”, ale „jak”. Dziś natomiast w bloku reklamowym po Kuchni Politycznej w TVP3 zauważyłem reklamę akcji społecznej „Poszukiwana 45+: rzetelność, zaangażowanie, doświadczenie”. Jedno z haseł w spocie brzmi mniej więcej tak: „Czy możesz sobie pozwolić na rezygnację z ich doświadczenia?”

***

No właśnie. Czy nasza polityka – mówię głównie o gospodarce i szeroko pojętej polityce zagranicznej – ma rezygnować z może skurwiałych, ale otrzaskanych polityków? Czy nasz los ma zależeć od ludzi o doświadczeniu i wyczuciu Olejniczaka, Bosaka lub Ziobry? Czy może jednak powinniśmy się opierać na Gowinie, Dornie, a nawet Millerze?

***

Nie po to płacę podatki na „klasę próżniaczą”, żeby jeszcze owa klasa miała się składać z niedoświadczonych, narwanych chłopaczków, których jedyną przepustką do polityki ma być wiek i chęć szczera. Od polityka wymagam skutecznego i racjonalnego działania a takiego działania nie mogę spodziewać się ze strony 30-latków, którzy tak naprawdę dopiero uczą się życia i polityki. I z tej perspektywy nie boleję nad faktem, że jeden, czy drugi młodziak chodzi na smyczy starych wyjadaczy. I chwała Bogu, że tak jest. W swoim czasie, kiedy szczeniak podrośnie, dostanie parę razy w dupę i zmądrzeje, będzie mógł się zerwać swojemu patronowi z postronka bez ryzyka dla nas, że sprzeda kraj za paciorki, albo wywoła wojnę o marchewkę. A na razie? Do rozklejania plakatów marsz!

FUTRZAK