W dzisiejszej "Rzepie" możemy znaleźć
ciekawą rozmowę D. Rosiaka z W. Cejrowskim. Jest ona utrzymana w konwencji dyskusji dwóch, bywających w Afryce i Ameryce Południowej, podróżników, przeprowadzonej na dość fundamentalnym poziomie. W skrócie rzecz wydaje się dotyczyć kolektywizmu i interwencjonizmu (Rosiak) oraz indywidualizmu i... antyglobalizmu (Cejrowski). Kontekstem jest "eksport demokracji i cywilizacji" w tamte tereny, czyli np. o efektach zniesienia apartheidu w RPA (regres cywilizacyjny), czy nieujętych w statystykach dochodach indian południowoamerykańskich. Naprawdę polecam - ciekawa rzecz.
Zdaję sobie sprawę, że publikacja ta jest marketingowym pomysłem redakcji (duża, opatrzona fotką zajawka na "jedynce) - bardzo dobrym swoją drogą. Warto jednak zwrócić uwagę na jedną, wydawałoby się marginalną, rzecz. Nieczęsto maja okazję bezpośrednio dyskutować reprezentanci tych dwóch podejść. Rzecz zwykle niespotykana dzisiaj w mainstreamowych mediach i za to należą się gratulacje...
Czy na pewno? Podstawową sprawą jest postawienie sprawy (po raz kolejny) jasno - niesamowitą hipokryzją zachodnioeuropejskich lewicowców są jednoczesne żale nad kondycją Afryki (koncerty organizowane przez gwiazdy rocka, polityczne "szczyty") przy jednoczesnym utrzymaniu dopłat do produkcji rolnej, co w efekcie oznacza dumping w jedynej sferze gospodarki, w której państwa z zacofanych rejonów świata mogą zaistnieć. Interesujące, że D. Rosiak 23.05.2008 opublikował tekst "Zabijanie dobrocią". Początek:
Programy pomocy humanitarnej Zachodu w większości ubogich krajów wspierają skorumpowane władze, pogłębiają ubóstwo i wzmacniają uzależnienie ludzi. I tylko nam poprawiają samopoczucie.
(
źródło)
Dalej jest wiele ciekawych faktów... oraz nieuchronna konstatacja, że cała ta opozycja Rosiak vs. Cejrowski była fikcyjna. Grunt, że panowie się starali. Czy tylko na taką debatę nas stać? Nawet jeżeli jej uczestnicy mają 100% racji?
