313. 1118. Powstańcza piosenka

 

Do melorecytacji /wiersz napisany w styczniu 1999/

      

       Powstańcza piosenka-bojownikom Powstania

 

Warszawskie sześćdziesiąt trzy dni nadziej

Tam krew rosła szybciej jak rtęć

Nie wiem która trzymała nas bardziej

Nadzieja na życie czy śmierć

 

Niezłomni, porywczy, młodzi

„Zośka” i jego „Parasol”

spod niego się nie wychodzi

Nim - klinem wbija się w miasto

 

W serce miasta, by wydrzeć je wrogom

Żeby bić mogło równo, swobodnie

I ocalić, by nie dosięgł pogrom

Aby mogło świadczyć przeciw zbrodniom

Refren:

           Otrzepcie ze swych mundurów kurz

           Co przetrwał w nich, ten powstańczy pył

           Bo Polska taka jest dziś już

           O jaką właśnie walczyliście wy

 

Tu dawna odzywa się rana

Bo serce wciąż krwawi i boli

Ofensywa sierpem wstrzymana

Zgasiła ten płomyk historii

 

Heroizm nie poszedł na marne

Dziś czyszczą z lat tamtych baretki

Po latach złych, totalitarnej

Prostują schylone sylwetki

 

Pół wieku minęło z kawałkiem

Czasu, który nas odczłowieczył

Jak się okazało, nie całkiem

Widać ktoś tu się nie znał na rzeczy

Ref.

 

Choć tą chwałą nikt z was się nie przejadł

Prosto głowa i dumnie pierś

Najważniejsza jest w życiu nadzieja

Nadzieja na życie lub śmierć

 

Gdy do końca wygładzą się blizny

Spłynie echem do młodych serc

Z kart historii: - Synowie Ojczyzny

Pamięć, cześć, i w hołdzie - ten wiersz

01.08.1999