Powstanie Wielkopolskie – wielka polityka i patriotyzm ludu

Dzisiejsza data 27 grudnia 2018 r., to dokładnie 100 letnia rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Powstańcze dywagacje i spory historyczne, to domena polityków i badaczy historii, ważne z punktu pamięci historycznej, ale mniej akcentowane w powstańczych rodzinach Wielkopolski, w których przede wszystkim przywołuje się pamięć o przodkach, czynnych uczestnikach tamtego Powstania.  

Wszystkie miasta i gminy Wielkopolski z należną Powstańcom estymą w różny sposób upamiętniają swoich powstańczych bohaterów, na przykład uwiecznianiem ich na tablicach pamiątkowych, publikacjach okolicznościowych i wspomnieniach o lokalnych organizatorach powstania. Pięknym gestem uczciła swoich Powstańców gmina Pogorzela /powiat Gostyń/ zdobiąc wszystkie groby pochowanych na miejscowym cmentarzu powstańców imienną statuetką z centralnie usytuowanym Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym,

Pięknie oddają pamięć Powstańcom wieczorne czapstrzyki z wiodącą rolą harcerzy i apelem poległych. Są to najpiękniejsze lekcje patriotyczne, bez zbędnego, politycznego patetyzowania frazeologią patriotyczną.

W dzisiejszych porannych rozmowach radia TOK FM prowadzący je Jan Wróbel trafnie zauważył, że to wielkie zwycięstwo Powstania Wielkopolskiego nie znajduje należnego mu oddźwięku w narracji centralnych władz polskich. Podkreślając bohaterstwo i heroizm Powstania Warszawskiego pan Wróbel przypomniał, że jednak Powstanie Wielkopolskie wniosło swój wielki udział w odnowie państwowości polskiej, co – zdaniem komentatora – zasługuje dużo bardziej niż Powstanie Warszawskie w hierarchizowaniu powstańczych zasług dla Polski.

Podobnie uważa historyk brytyjski Norman Davies pisząc: „…Problem „wojny” w Wielkopolsce, która wybuchła 27 grudnia 1918 r., został 28 czerwca 1919 r. rozwiązany przez traktat wersalski.”

Ta uwaga historyka oddaje rzeczywisty obraz skutków zwycięskiego powstania Wielkopolan „fizycznym” przywróceniem ziem wielkopolskich do odrodzonej RP, czego Traktat Wersalski był tylko formalnym zatwierdzeniem.

Polityka historyczna wszystkich ekip rządzących w ostatnich trzech dekadach w Polsce jakoś tego nie zauważała, co stoi w wyraźnym konflikcie z politycznym epatowaniem pojęcia polskiego patriotyzmu.

Oprócz polityków także niektórzy publicyści minimalizują zasługi wielkopolskiego powstania. Próba dezawuowania tego bohaterskiego sukcesu Wielkopolan przebija tu i ówdzie w publikacjach rocznicowych. Na przykład Tadeusz Olszański w artykule „Bój o Lwów” -opublikowanym w Tygodniku Powszechnym nr 50 z dnia 15 grudnia 2013 r. - tak umniejsza rolę Powstania Wielkopolskiego: „Zbyt łatwo zgodziliśmy się na kliszę (?), zgodnie z którą w 1918 r. było tylko Powstanie Wielkopolskie - w rzeczywistości było ono tylko elementem zwycięskiego Powstania Polskiego, największego z naszych powstań narodowych.”

To zastanawiające, bo w literaturze historycznej Polski nie ma takiego hasła jak „POWSTANIE POLSKIE”

Najpiękniej o Powstaniu Wielkopolskim wyraził się Bronisław Komorowski, b. prezydent Polski mówiąc podczas 95 rocznicy:

„Powstanie Wielkopolskie jest w naszych dziejach wydarzeniem wyjątkowym. Wielokrotnie nasi przodkowie walczyli o niepodległość z broną w ręku. Ale niemalże wszystkie zrywy kończyły się przegraną. Powstanie Wielkopolskie zakończyło się sukcesem. Był on możliwy dzięki narodowemu i militarnemu wysiłkowi Wielkopolan.

W imieniu Rzeczpospolitej Polskiej, w historii której wielokrotnie powtarzano „chwał zwyciężonym”, powtarzam dzisiaj ze wszystkimi mieszkańcami Wielkopolski dumnymi z heroizmu swoich przodków: chwała zwycięzcom"!

Warto zaakcentować głównie ten akcent podziękowanie Powstańcom:

„W imieniu Rzeczpospolitej Polskiej, w historii której wielokrotnie powtarzano „chwał zwyciężonym”, powtarzam dzisiaj ze wszystkimi mieszkańcami Wielkopolski dumnymi z heroizmu swoich przodków: chwała zwycięzcom”!

Ano właśnie „CHWAŁA ZWYCIĘZCOM” – Powstańcom Wielkopolskim!