Kapitalizm państwowy nie ma jednej definicji. Socjaldemokraci rozumieją go jako interwencjonizm państwa za pośrednictwem polityki fiskalnej. Socjaliści jako upaństwowienie wprost środków produkcji. Zaś modelem pośrednim jest mieszanina kapitału prywatnego z państwowym z przewagą kapitału państwowego za pomocą czego faktyczna decyzyjność w takich spółkach (przedsiębiorstwach) ma państwo.
Model spółek państwowych i z udziałem państwa zaistniał w Polsce w latach 90-tych z potrzeby poszukiwania kapitału na modernizację polskiej gospodarki opóźnionej technologicznie wobec Zachodu o dziesięciolecia. Wpuszczając do nich kapitał prywatny można było ową modernizację realizować.
Warto przypomnieć, że rodzimy kapitał prywatny (skromny) wchodził do spółek SP często z dużo mniejszym udziałem od państwowego oddając tym samym decyzyjność gospodarczą w ręce państwa. Zaś w przedsięwzięciach dużych wpuszczano kapitał zagraniczny, który nigdy nie wyrażał zgody na udział mniejszościowy, bo wkładając bardzo duże pieniądze nie mógł ryzykować utratą decyzyjności w kluczowych, strategicznych przedsięwzięciach gospodarczych spółek.
Zaś przedsiębiorstwa zakwalifikowane przez państwo za gospodarczo strategiczne przekształcono w JSP (jednoosobowe spółki skarby państwa) z pełny nadzorem polityków sprawujących aktualnie w Polsce władzę.
No i tutaj dochodzimy do potworkowatego polskiego kapitału państwowego, którym /jak własnym/ zawsze dysponują partie rządzące poprzez swoich funkcjonariuszy partyjnych, którymi zaraz po objęciu w państwie władzy obsadzają wszystkie (bez wyjątku) spółki państwowe.
Takimi modelowymi przykładami są ORLEN, PGNiG, PZU, LOT i wiele innym mniejszych (stadniny koni).
Tam właśnie (spółki SP) wygenerowane zyski są pod pełną kontrolą rządzących partii politycznych, które pełnymi garściami wykorzystują je do wzbogacania swojego politycznego imidż (image) opłacając przychylność różnych społecznych środowisk (Radio Maryja, Kościół Katolicki, przychylne ruchy społeczne). Dla zagwarantowania sobie lojalności partyjnych zarządów tych spółek PiS nagradza ich gigantycznymi apanażami.
(Około 18 milionów złotych wydało w ubiegłym roku na utrzymanie swoich prezesów dziesięć firm z udziałem Skarbu Państwa, notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych. Dniówka w wysokości od 4 do nawet 8 tysięcy złotych to wśród zarządzających giełdowymi spółkami standard. Dzięki posadzie w zarządzie państwowej firmy już w rok można zostać milionerem. Jak to możliwe, skoro część wynagrodzeń powinna ograniczać tak zwana ustawa kominowa?)
https://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/ranking-zarobkow-prezesow-spolek-skarbu,96,0,1745248.html
Ze względu na powszechnie znane owe milionowe apanaże nie będę ich tutaj przytaczać. Wspomnę tylko dzisiejszy komunikat prasowy o gigantycznej premii 2,5 mln zł. dla członkóów zarządu LOT. Tak, tak tego samego, którego państwo wydźwignęło z kryzysu za pieniądze podatników.
I właśnie o te pieniądze z zysku spółek pomniejszane są wpływy do kasy państwa, która rosnące potrzeby uzupełnia wzrostem podatków. I to jest koszt podatników tego polskiego kapitalizmu państwowego.
Pomijam także gigantyczne subwencje państwa do przedsięwzięć kombinatu medialnego Redemptorystów z Torunia, PiS-owskiej kampanii bilbordowej przeciw sądom, a ostatni 20 mln zł na megalomański rejs jachtem dookoła świata z okazji 100 - lecia niepodległości.
Gdy do tego dodać miliony złotych przeznaczanych na politykę historyczną (muzea, wystawy, publikacje), to z budżetu państwa „uciekają” tak znaczne kwoty, że gdyby „nie wyciekły” nie było by potrzeby drenować kieszeni podatników.
Na tym właśnie polega wielka szkodliwość społeczna polskiego kapitalizmu państwowego.
Jestem absolwentem Politechniki Poznańskiej (inżynier elektryk - budowa maszyn elektrycznych). Staż pracy: 20 lat w przemyśle i 20 lat w administracji państwowej szczebla wojewódzkiego - transformacja gospodarki z socjalistycznej na rynkową.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Gospodarka
