Ziobro wygrywa

Pan Zbigniew Ziobro wygrał walkę z rakiem o życie biologiczne. Teraz walczy z rządem Tuska o życie polityczne. Trudno uwierzyć, ale póki co skutecznie ten rząd punktuje.

Dlaczego? Bo według jego politycznego języka ma do czynienia z politycznymi „miękiszonami”, „fujarami” i strachliwymi słabeuszami, którzy w frazeologicznej obawie o „złamania paznokcia” wycofują się z starcia wręcz.

Żal patrzeć jak policja z nakazem sądu dotyczące siłowego doprowadzenia go przed oblicze Komisji stoi przed zamkniętym lokalem TV Republika gdzie prezes Sakiewicz z za drzwi odmawia wpuszczenia policji, bo pan Ziobro jest „na wizji”.

Heca, hecę pogania, gdyż p. Ziobro uznał za ważniejsze wywiad w „szklanym okienku” niż wezwanie przed komisję sejmową. Dobre co? Poseł na Sejm RP uznał brylowanie w TV za godniejsze niż szacunek do organu Sejmu, którego jest posłem.

Kiedy więc łaskawie pozwolił dowieść się policji przed oblicze Komisji był już bardo spóźniony, bo po zamknięciu obrad. Zamiast skruchy wykpił członków komisji obraźliwie, że stchórzyli, bo bali się z nim tego spotkania.

Taką postawą pan Ziobro dowiódł, że siła jest dla niego orężem wymuszenia szacunku do państwa, którego słabość rezolutnie publicznie demonstruje otoczony medialnym wianuszkiem dziennikarzy z chichotem ślących ten obraz światu.

 Siła Ziobry wobec słabości państwa mocno zastanawia, a przede wszystkim bardzo niepokoi. Bardzo!