Nóż graniczny

Określenie „nóż graniczny” ma tutaj znaczenie podwójne.

Pierwsze - jako dowód napaści na polskiego pogranicznika przez zbrodniarza wdzierającgo się nielegalnie z terytorium Białrusi do Polski /granica zewnętrzna UE/ przez granicę chronioną przez tego żołnierza.

Drugie - jako symbol ostatecznego załatwienia jakiejś sprawy określanej postawieniem jej „na ostrzu noża”.

Sprawy zaszły tak daleko, że czas już na owe postawienie na ostrzu noża UE z żądaniem czynnego zaangażowanie się wspólnoty w walce granicznym bandytyzmem sterowanym przez Białoruś, państwo wrogie całej Wspólnocie, której granicą zewnętrzną jest granica z Białorusią.

Śmiertelny atak na żołnierza ochrony polskich /ale i zewnętrznych granic UE/, to wrogi akt wymagający stanowczo radykalnej reakcji obronnej atakowanego państwa /i wspólnoty/.

Skro więc prawo UE zabrania militarnych akcji obronnych z użyciem broi palnej na ataki uzbrojonych w białą broń hord przestępczych sterowanych przez Białoruś – niech wskaże, albo okaże skuteczny sposób odpierania tych bandyckich ataków.

A może powinno zapaść solidarne postanowienie Wspólnoty na zgodę użycia broni palnej w wypadkach otwartej, siłowej napaści „białoruskich” hord na polską i unijnie wspólnotową granicę siłowe wdarcie się na terytorium Polski i tym samym Unii Europejskiej.

Unia wyposażona w wielo stronnicowe prawo o Zarządzaniu Granicami Zewnętrznymi Wspólnoty musi znaleźć odpowiedź na odpór ataków białoruskich hord na suwerenność terytorialną Polski i Wspólnoty.

Gdy Polsce nie znalazła, a  po wyczerpaniu opisanej wyżej formalnej procedury Unijnej pomocy  odmówiła, to powinniśmy ostrzec Białoruś i kraje rosyjskiego i bialoruskoego  naboru imigrantów o prawie użycia broni palnej wobec ludzi napadających naszą granicę.

W dobie dronów i rakiet stawianie płotów, to naiwność nie godna mężów stanu!