Margot, symbol zdziczenia obyczajów

Krewki osobnik w walce o społeczne uznanie postulatów Rychu LGBT naruszył kilka zakazów dot. porządku publicznego został przez policję wylegitymowany i zidentyfikowany jako mężczyzna Henryk Sz. podający się jednak za kobietę o imieniu Margot.

Pomijając historię protestów p.”Margot” zawieruchę społeczną w obronie mocno upowszechnionych problemów obyczajowo-prawnych ruchu LGBT, wywołały media głownie dotyczące tego, że władze państwowe określają p. „Margot” przynależną jej męską tożsamością jako Henryk Sz., co feministki i działacze LGBT oraz liczny medialny front ich wspierający mają władzy za złe, bo ich zdaniem władze powinni – zgodnie z jej życzeniem – nazywać ją panią Margot.

Dziwić musi, że taki pogląd mają też osoby ze statusem absolwentów różnych uniwersytetów robiąc „wodę z mózgu” prostym ludziom, którzy przecież posiadają dowody osobiste i paszporty przyjmowane jednoznacznie jako wiarygodne dowody tożsamości.

Skąd więc ten intelektualny napór feminizmu i LGBT na „zwykłych” ludzi, by ignorować owe państwowe dokumenty tożsamości, a płeć osób identyfikować wedle ich woli – albo mężczyzną, albo kobietą.

Znana amerykańska feministka Judith Butler pytana o tę sprawę przez Stanisława Obirka i Artura Nowaka /GW z 13 ierpnia 2020 r./ udzieliła takiej kuriozalnej wypowiedzi:

„Margot jest kobietą /?/ i należy ją traktować z godnością. Problem polega na tym, że policja powołała się na uprawnienie do decydowania o jej płci /…/”.

Niestety, taka narracja to jest zwykłe intelektualne pieniactwo wokół zagadnień społeczno-kulturowych jasno, czytelnie i zrozumiale nazwanych w języku polskim, poddanym ostatnio karkołomnym próbom modelowania na potrzeby „rewolucji seksualno-obyczajowej” hałaśliwej mniejszości współczesnych „wolnomularzy”.

Opamiętania nadszedł czas!