Dr Jarosław Gowin „abdykował” z przyzwoitości

Do postawy człowieka przyzwoitego nie zdołali przywrócić p. Gowina nawet  jego  przyjaciele.  

Moralnie ważnego aktu usunięcia Jarosława Gowina z zespołu redakcyjno-wydawniczego miesięcznika „Znak” dokonało 11 lipca 2017 r. kolegium zespołu pisma tak argumentując przyczyny tego postanowienia:  

Do dziś – mimo pogłębiającej się różnicy poglądów i odmiennej oceny sytuacji politycznej w Polsce – członkiem Zespołu pozostawał również Jarosław Gowin, który pełnił funkcję redaktora naczelnego pisma w latach 1995–2005. Jednak ostatnie działania obozu rządzącego, wspierane przez wicepremiera i ministra Jarosława Gowina, zmierzające do pozbawienia niezależności władzy sądowniczej, stoją w sprzeczności z imponderabiliami, którym środowisko „Znaku” było i pozostaje wierne. Z tego powodu redakcja i wydawca „Znaku” postanowili usunąć Jarosława Gowina ze składu Zespołu. 

https://www.tygodnikpowszechny.pl/gowin-usuniety-ze-znaku-149125 

Środowisko intelektualistów Krakowa – matecznik kariery publicystycznej i literackiej Jarosława Gowina – skreślając go ze składu swojego środowiskowego gremium nie spowodowało u p. Gowina refleksji na temat jego nagannych postaw politycznych, a wręcz przeciwnie, jego aktywność w organizacyjno ustrojowej destrukcji państwa polskiego znacznie wzrosła. 

Tak więc dobrze się stało, że opozycja nie uległa jego inicjatywie zmiany konstytucji w zakresie prezydenckiej kadencyjności /zamiana dwóch 5 letnich  na jedną siedmioletnią/, co automatycznie odsuwałoby wybory prezydenckie o dwa lata. 

Każda propozycja naruszania konstytucji przez ludzi o wielce podejrzanych postawach  moralnych   jak p. Gowina powinna wzbudzić najwyższą obywatelską czujność założeniem, że obowiązująca rząd i cały obóz władzy mocno uwiera konstytucja (dla rządu coś w rodzaju  umowy zlecenia zawartej z Suwerenem – wyborczym zleceniodawcą kierowania państwem) dokładnie określonymi prawami i obowiązkami powierzonej im w państwie władzy konstytucyjnej,  której przestrzeganie przyrzekali uroczystym ślubowaniem dobitnie dowodząc dokładnej znajomości ustawy zasadniczej i obowiązku  jej akceptowania.  

Kiedy więc w trakcie rządowej kadencji nagle rządzący zaczynają kręcić nosem na jakieś konstytucyjne dolegliwości ich uwierające, to jest to niezbity dowód na konstytucyjną skuteczność trzymania ich (władzy)  w pożądanych „ryzach” posłuszeństwa Suwerenowi, z których oni /w tylko sobie znanym celu/ uparcie chcą się wyzwolić najpewniej dla ułatwienia realizowania własnych, zamaskowanych interesów i celów. Trzeba dodać takich interesów i takich celów, które wybitnie szkodzą obywatelom, a mocno ułatwiają samowolę władzy. Dowód: likwidacja niezawisłości sądownictwa, nie wprowadzanie konstytucyjnej reguły stan klęski żywiołowej w przypadku obecnej zarazy, które to reguły jasno, czytelnie i prosto pozwalają poruszane problemy skutecznie rozwiązać.  

To, że rząd z tego nie korzysta wyraźnie go obciąża podejrzeniami o intencje dotyczące interesu władzy (np. łatwe wybranie na prezydenta sobie podporządkowanego kandydata) blokadą pełnej wolności wyborczej dla jego konkurentów. 

Kto ma wątpliwości, niech śledzi batalię w SN toczoną przez siły rządowe z sędziami wolnymi od rządowego nacisku w sprawie wybory kandydatów na funkcję Pierwszego Prezesa zwolnioną przez prof. Małgorzatę Gesdorf. 

Czy w tej politycznej atmosferze można darzyć zaufaniem /nawet  najmniejszym/ obóz rządzący. Nie można!  Dlatego Suweren (wolni obywatele) pod żadnym pozorem nie może wyrazić zgody na zmianę konstytucji nawet w najmniejszym stopniu.  

W aktualnej walce rządzących z prawami ustawy zasadniczej konstytucja sanowi bez mała „relikwię” praworządności w Polsce i w jej obronie nie wolno zgodzić się nawet na zmianę kropki w jest tekście.  

Pouczenie dla rządzących: Jeżeli konstytucja utrudnia Wam /waszym zdaniem/ rządzenie to podajcie się do honorowej dymisji, co umożliwiłoby  Suwerenowi „zatrudnić” /wybrać/ do kierowania państwem inny, nowy zespół kierowniczy /władzę/, któremu konstytucja nie będzie w rządach przeszkadzać. 

No tak. Ale czy obecni rządzący wiedzą, co to jest „dymisja honorowa”?  Wątpię!