Droższe nie znaczy lepsze

Miałam dziś okazję (który to już raz?) zabrać w PE głos na temat budowy gazociągu północnego w kontekście obecnego kryzysu: 

Kryzys gospodarczy, który dotknął europejską i światową gospodarkę, może stanowić zimny prysznic dla niektórych, nazbyt rozpalonych głów. Stanowi on kolejny argument przeciwko budowie Gazociągu Północnego. Mam nadzieję, że dane ekonomiczne przemówią do tych, do których nie trafiają ani argumenty geopolityczne - uzależnienie się od jednego dostawcy surowców energetycznych, ani potrzeba wewnętrznej solidarności państw UE, ani też realne zagrożenie dla ekosystemu Morza Bałtyckiego.

Wszystkim znany jest fakt, że zarówno budowa, jak i eksploatacja gazociągu pod dnem morskim jest znacznie droższa niż w przypadku proponowanej inwestycji lądowej. Alternatywna trasa, wiodąca przez stabilne politycznie i ekonomicznie kraje - wszystkie należące do UE i NATO, nie jest przez Gazprom rozważana. Dowodzi to co najmniej niejasnych intencji inwestorów.

Zapaść na światowych giełdach, ze szczególnym uwzględnieniem parkietu moskiewskiego, może jednak dokonać znacznie więcej niż wszelkie głosy rozsądku, w tym także głos Parlamentu Europejskiego, który wezwał do poważnego rozważenia lądowego wariantu tej inwestycji. W Polsce, w takich sytuacjach mawiamy „Szczęście w nieszczęściu".

Niestety jest to zwykle smutna konstatacja.

Rzeczywiście, Parlament dobrze wykonał swoje zadanie, przyjmując sprawozdanie na temat zagrożeń, jakie niesie ze sobą budowa Gazociągu Północnego. Teraz cała nadzieja na odrzucenie tej inwestycji w rządach państw położonych nad brzegiem Morza Bałtyckiego - zwłaszcza Szwecji i Finlandii. Wierzę, że obecny kryzys uświadomi im absurdalność wspierania inwestycji, która jest całkowicie bezzasadna z punktu widzenia ekonomii (ze względu na stopień skomplikowania oraz wysokie koszty budowy) oraz mocno wątpliwa pod względem wpływu na środowisko naturalne.