Ostatnio w pracy związanej z ergonomią serwisów WWW napotkałem na nowe zjawisko: banner blindness. W skrócie polega ono na tym, że elementy umieszczone w prawej kolumnie lub bezpośrednio pod nagłówkiem strony, jeśli w dodatku są animowane lub krzykliwe, nie są dostrzegane przez odwiedzających. Użytkownicy Internetu nabyli behawior pozwalający na odsianie elementu, który z reguły jest reklamą lub spamem i całkowite niezauważanie go. Co więcej - nawet jeśli umieszczone w tych regionach informacje nie mają nic wspólnego z reklamą, to i tak są nie do odnalezienia przez osobę przeglądającą serwis. Podobnie wszelkiego rodzaju flashe, interstitiale i pop-upy wyłączane są mechanicznie, bez udziału świadomości.
Czy to nie wspaniałe, ze mózg tak szybko potrafi się zaadoptować do nowych warunków ? Dopiero co zostaliśmy zaatakowani reklamą w Internecie i już pojawiły się mechanizmy obronne.
Zastanawiam się jak ten mechanizm działa w innych mediach, tzn. jak duża ilość informacji rozsiewanych np. przez TV jest całkowicie ignorowana i traktowana jako treść niepożądana. Jak wiele z potoku słów wylewających się z ust polityków wpada od razu do przegródki "śmieci" i nie jest poddawanych jakiejkolwiek analizie. I z drugiej strony - jak dużo treści przyswajanej przez typowego odbiorcę opiera się na stereotypie zakodowanym podczas pierwszego kontaktu lub narzuconym przez "autorytet".
Czasami mam wrażenie, że przywykliśmy już do gór obietnic bez pokrycie, słów rzucanych na wiatr i traktujemy je jako dodatkowy szum informacyjny wydostający się z ust polityków. Oni nie traktują tego poważnie, my nie traktujemy tego poważnie.
Informacja jest gdzie indziej. Życie jest gdzie indziej.
Inne tematy w dziale Polityka
