TVP, miliony, kobiety i ja.

Ponieważ jestem już starszym panem, mogę się spokojnie przyznać, że zawsze lubiłem kobiety, które mają to coś.

 

Ale ponieważ nie jestem jeszcze taki zupełnie stary, nie będę się wdawał w szczegóły tego czegoś i poprzestanę tylko na wymienieniu jednej cechy:

 

bezczelne lubię.

 

Dlaczego?

 

Aaaa… to już moja sprawa. No tak po prostu mam.

 

Dlatego jestem fanem Pani Małgorzaty Wyszyńskiej i to nie od dziś, a od dawna, na co mogę przedstawić dowód, w postaci wpisu na blogu z listopada ubiegłego roku:

Prezydent wychodzi z grajdoła

 

Dzisiejszy Dziennik (ten od Pana Tomasza Wróblewskiego, o którym warszawskie wróbelki ćwierkają, że dostanie awans) , obwieścił (nie napisał, a obwieścił, jakby to jakiś wielki news był), że  Wyszyńska rozważa dymisję ze stanowiska szefa "Wiadomości".

 

Nie, że ją  zwolnią, wyrzucą, wywalą wreszcie, za to, że urwała Wiadomościom kilkaset tysięcy widzów (to chyba jest rekord świata w tej dyscyplinie), ale że  rozważa dymisję.

 

Bo ona tę  dymisję ma już przygotowaną, a jej złożenie uzależnia od wyniku rozmowy, jaką z prezesem telewizji publicznej ma przeprowadzić Iwona Schymalla, kierująca TVP 1.

 

No, jak to przeczytałem, to polubiłem Panią Wyszyńską jeszcze bardziej, niż dotychczas.

 

Ale to jeszcze nic!

 

Kiedy tak się w tym lubieniu Pani Wyszyńskiej pogrążyłem, doznałem olśnienia:

 

przecież ona w perfekcyjny sposób wykonała zadanie przygotowania Telewizji Publicznej do prywatyzacji !

 

I w tym momencie, to już ją polubiłem na maksa.

 

Za to, że tak potrafi na, jak to się znowu mówi – rympał .