Elżbiet Jakubiak – strong woman.

"Jarosław Kaczyński wielokrotnie mnie komplementował i nawet mi powiedział, dlaczego mnie wyrzuca z partii" - mówi w rozmowie z tygodnikiem "Wprost" Elżbieta Jakubiak z PJN. 

 

Najpierw zdębiałem, ale (już zdębiony) pomyślałem, że za inteligencję Panią Jakubiak Prezes komplementował.

 

Potem – że za zgrabne nogi.

 

Po chwili refleksji doszedłem jednak do wniosku, że choć wprawdzie z Prezesa jest znany , acz nie mający praktyki w kwestii oceny walorów przedstawicielek płci przeciwnej, szarmant (a choćby i ta Joanna od Grzegorza), uznałem, że aż tak się pomylić w ocenie Pani Jakubiak nie mógł.

 

Na szczęście, Pani Jakubiak sama wybawiła mnie przy pomocy niezawodnego redaktora Najsztuba z kłopotu i popełniła taki   kamingałt,  że newsweek’owa deklaracja znanego intelektualisty, Wojewódzkiego Jakuba:

 

TAK. JESTEM RASISTĄ,

 

to przy tym nie tylko  małe piwo,  ale mała, za przeproszeniem – kupa.

 

"Uważał, że jestem najsilniejsza, i że inni się przestraszą, kiedy wyrzuci najsilniejszą"

 

Tak, według Pani Jakubiak, powiedział Prezes wręczając jej jedną ręką list z podziękowaniem za wierną służbę (bo komuś wszak służyła wiernie) i ręką drugą, odbierając kluczyki do biura.

 

Mówiąc najpoważniej, chciałbym się bardzo od Pani Jakubiak dowiedzieć, jakie to zioło tak daje, żeby moc w sobie poczuć na miarę Agaty Wróbel, albo nawet kultowej Fibingerovej Helki i jeszcze w te halucynacje Prezesa wplątywać.

 

Chyba, że Prezesowi chodziło o to, że Pani Jakubiak jest  silna w buzi, no, że pyskata jest, ale to akurat tyleż oczywiste, co względne:

 

Jej (eks) psiapsiółka, co ją i resztę wykonawców szewskiej usługi (szycie butów – taką staropolską metaforę mam na myśli) do wiatru wystawiła, pyskata , że hej!

I wcale nie koniecznie „po winku u Grzegorza”.

 

Brukselski Marek, na urodzinach Salonu24, stojąc obok rosłego ochroniarza, wykrzykiwał (sam słyszałem) blogerskiej tłuszczy prosto w twarz:

 

„Ja się was nie boję! Ja się nikogo nie boję!” (wot maładiec…)

 

Brukselski Misiek,  z takimże Pawłem – elokwentni jak szafa grająca, po tym , jak jej (szafie, znaczy), w stosowną dziurkę odpowiednią monetę się wrzuci.

 

Moneta nazywa się chyba euro, szafa – o ile pamiętam, TVN, a płyta nosi nazwę Jarosław Okrutny song, czy jakoś tak.

 

A Paweł krajowy  (w odróżnieniu od brukselskiego) , to jak sobie Jarkaczem buzię na początku (stosownego) programu wycierać zaczyna, to program trwa, i trwa, i trwa…a on sobie tę buzię wyciera, wyciera, wyciera…

 

I tu dochodzę do puenty:

 

ja naprawdę nie wiem, za co Prezes tę Panią Jakubiak wyrzucił.

 

I jedyne, co mi na myśl przychodzi, to to, że ją po prostu wyrzucił   za drzwi.