Sitwa obywatelska.

Żeby nie było, że się czepiam, od razu zaznaczę, że ja zawsze uważałem i uważam, że sitwa jest istotnym elementem, powiedziałbym nawet – elementem konstrukcyjnym,   ładu społecznego,  określanego skrótowo, jako III RP.

 

Mówiąc krótko, bez sitwy, III RP by nie było i już.

 

Co nie znaczy, że na miejscu tej niepowstałej III RP, pozostałaby próżnia – o, co to, to nie.

 

Życie, szczególnie jeśli jest rozpostarte pomiędzy Odrą a Bugiem, i Bałtykiem a Sudetami i Karpatami, próżni nie znosi.

 

Pewnie by powstała jakaś inna Rzeczpospolita – może nawet, że tak się wyrażę,   nienumerowana.

 

Zwykła, Rzeczpospolita, bezcyferkowa.

 

Z przyzwoitymi politykami, którzy nie budzą się rano w rozterce, czy najpierw, za przeproszeniem siusiu, czy od razu do kompa i słupki sprawdzać.

 

Z przedsiębiorcami, którzy w klubie nie stukają odruchowo obcasami, na widok starszego stopniem kolegi z biznesu.

 

Z dziennikarzami, którzy się nie szmacą ani na zawołanie, ani bez zawołania – po prostu się nie szmacą, i już.

 

Z aktorami, którzy nie mają w CV tej najobrzydliwszej z ról, jaką było kapowanie na kolegów, co to przy koniaczku, kawały po garderobach opowiadali nie takie, jak trzeba.

 

Z naukowcami, dla których poszukiwanie prawdy jest cenniejsze, niż poszukiwanie grantu.

 

Z prawnikami, którzy nie traktują prawa, jak lewa.

 

Z amami* , którzy by nie pisali, że obawiają się rocznicy katastrofy pod Smoleńskiem, bo takiej rocznicy by nie było, podobnie jak katastrofy.

 

I na koniec – z OBYWATELAMI, a nie pogardzanym przez Władzę motłochem, któremu można wszystko wmówić, kazać, i jeszcze na dokładkę podać łaskawie d.....łoń do ucałowania.

 

 

No tak – wizje mi się jakieś niezdrowe roją; trzeba do lekarza, bo inaczej w kochanej III RP nijak się funkcjonować nie da.

 

 

----------------------------------------- 

* am – autorytet moralny