Żłób

„Zebrałem klub i okazało się, że wszyscy myślą tak, jak powinni myśleć” – to jest cytat dnia, a może nawet i kadencji całej.

 

Autorem jest mój ulubiony, wsiowy nabab, Stanisław Żelichowski, oddelegowany na odcinek parlamentarny, gdzie jego głównym zajęciem jest udawanie, że trzyma w ryzach klub PSL.

 

Ten kamuflaż, realizowany już nawet nie na potrzeby propagandowe, a wręcz rytualne, charakteryzuje najpełniej wkomponowanie tzw. ludowców w  System .

 

Dotyczy to zarówno sytemu byłego, jak i tego, który zawdzięczamy architektom zawartego w 1989 roku, porozumienia Okrągłego Blatu.

 

Tzw. ludowcy, to sitwa bardziej zdemoralizowana (wiem, wydaje się to nieprawdopodobne), niż Koalicjant.

 

To najbardziej ubabrana w komunę, ze wszystkimi jej patologiami, grupa nomenklatury.

 

Nic, co w PRLu kombinowała Matuszka PZPR,  żadne draństwo,  przewał, kant, szwindel, nie odbywało się bez współpracy wsiowej hybrydy komunistycznej organizacji, nazywanej dla niepoznaki ZSL em.

 

Nic, co w III RP kombinowały macochy od moralnych autorytetów, żadne (…)  itd…. nie odbywało się bez współpracy itd. itp…tzw. ludowców.

 

A wejście Polski do Unii, wzbogaciło (nomen omen) arsenał , ujmijmy to tak – możliwości wsiowej nomenklatury.

 

Pan Wenderlich, który znany jest głownie z szukania na siłę bon mocików,  wymamrotał dziś coś o  najwyższej  wydajności z hektara stanowisk w radach nadzorczych  – marny greps, jak wszystko, co przegadane.

 

Tzw. ludowcy, których nieformalnym herbem, jest osadzony od wieków w wiejskiej tradycji ŻŁÓB, mają konstrukcję prostą, jak konstrukcja przysłowiowego cepa: co i za ile i dlaczego tak mało.

 

A jedyne, co dla członków tej grupy interesu jest cokolwiek warte, to do wspomnianego żłoba dostęp.

 

Doszukiwanie się innych motywacji, obraża żelazną, wsiową logikę, jaką kieruje się to towarzystwo.

 

I jeszcze jedno - jak by się komu przymajaczyło, że ja wsi polskiej nie lubię, to wyjaśniam, że jestem absolwentem SGGW.

 

To wspaniała Uczelnia.