Paweł Poncyljusz w drodze do Sulejówka.

Koniec w PiSie ludzi, którzy mają na koncie przegranie kampanii, którą przegrać było trudno, nawet bardzo się starając.

Ale oni, jak w tym przepięknym marketingowym kejsie Avis’a, musieli try harder, skoro się jednak niemożliwe udało.

Ta destrukcja (wiem co mówię), polegająca na nieużywaniu w kampanii tematu najbardziej oczywistego, najbardziej wiarygodnego, wobec humbugu strony przeciwnej, a więc kwestii katastrofy smoleńskiej, jeszcze długo będzie opisywana, jako przykład na, przepraszam za kolokwializm – uwalenie kandydata w przedbiegach, przez jego własnych, pożal się Boże sztabowców.

Przy tym numerze, kosmos z sadzeniem dąbków, to jest drobiażdżek zupełny, niewarty zwrócenia nań uwagi.

Co ciekawe, na jednym wózku (ale raczej takim, jak te na filmach, pędzące po szynach w kopalni) siadają autorzy innych, poronionych pomysłów komunikacyjnych:

* Wymieniany jest Pan Mariusz Kamiński, co to wespół z Adamem Hofmanem, niefunkcjonujący w pełni portal My PiS prezentował, i jeszcze do wymawiania nazwy z angielska zachęcał.

* Oraz ustawieni przez Prezesa na złotym brukselskim dożywociu, spinfelczerzy Adam Bielan i Michał Kamiński, odpowiedzialni za zmajstrowanie ślicznego filmu „Mordo ty moja”, który to film był....zupełnie obok najbardziej oczywistych dla każdego marketingowca (nawet dla tych z PO), oczekiwań elektoratu: dogonienia w poziomie życia starej Unii, doskonale zobrazowanych w platformerskim określeniu druga Irlandia.

Ale najbardziej spektakularny jest wypad Pana Poncyljusza do Sulejówka, tego samego Sulejówka, do którego jeszcze niedawno Prezesa wysyłał.

W sumie, to nie ma się co Pan Poncyljusz skarżyć – przecież chciał dla Prezesa dobrze, toteż mu i Prezes w rewanżu tym samym odpłacił.

A że pan Poncyljusz jakiś taki, hm...jakby to powiedzieć....chwiejny w sympatiach, to niewykluczone, że będzie próbował z tego Sulejówka wrócić, ale nie na żadnej Kasztance, a na białym koniu – jak nienawidzący Marszałka Anders.

Jeden tylko z tym może być problem: konie, wszystko jedno czy brązowej maści czy białej, patałachowatych jeźdźców wyczuwają natychmiast i dlatego ze względów bezpieczeństwa, Pan Poncyljusz, zamiast na koniu, wyruszy z Sulejówka na ośle, a i to bez gwarancji dotarcia do stolicy.