Jak Ufka urodziny Salonu uratowała.

Panowie Igor i Radek, powinni być Ufce dozgonnie wdzięczni, za podrzucenie pomysłu zaproszenia Czesława Bieleckiego.

 

Mądrego człowieka zawsze dobrze jest posłuchać, a jeśli do tego mówiącego ze swadą i swobodnie posługującego się błyskotliwą puentą – nie tylko dobrze, ale i przyjemnie.

 

Proszę sobie wyobrazić (wiem, to z rana ekstrawaganckie wymaganie), że za danie główne tych urodzin robiliby Panowie Arłukowicz i Migalski. Uff....

 

Kto był – ten widział i słyszał, i różnicę pomiędzy człowiekiem pochodzącym ze starej, warszawskiej inteligencji, a politykami – proszę się nie obrazić, ale taka prawda – prowincjonalnymi, dostrzec mógł.

 

Choć muszę przyznać, że  Pan Migalski sprawnie wypełnił część rozrywkową, ku (mojej przynajmniej) uciesze:

 

Człowiek, który recytuje, „ja się was nie boję, ja się nikogo nie boję”, wygłasza te teksty stojąc metr od rosłego ochroniarza :-)

 

Miodzio !

 

Ja wiem, to przypadkowa , że tak to ujmę, ustawka, ale mnie rozbawił Pan Migalski tą aranżacją bardzo.

 

Jest taki wierszyk, Stefek Burczymucha – Pan Poseł pewnie go się w szkole nie uczył, ale ja, uczony w dobrej, peerelowskiej podstawówce, świetnie go pamiętam i do przeczytania go choć raz, pana Posła zachęcam.

 

Bo na naukę (nawet, jak się ma doktorat), nigdy przecież itd. itp.

 

Urocze też były deklaracje, że inwektywy, z jakimi się na swym blogu Pan Poseł spotyka, nie robią na nim wrażenia i że je po prostu olewa.

 

Wygłaszając te grepsy, robił się coraz bardziej czerwony – zupełnie, jak jego sweterek i paski na koszuli.

 

A jeśli dodać do tego lengłydż europosła: „jak byłem w PiSie, to mnie lizaliście, jak mnie wyrzucili , to mnie pałujecie” i przypominające obsesje a la Czerska, powtarzanie z lubością obelgi pałkarze, to wdzięczny jestem Prezesowi, że Pana Migalskiego (pozostańmy w brukselskiej stylistyce) pogonił, szkoda tylko, że tak późno.

 

Obecna na urodzinach, znajoma psycholożka (specjalizacja kliniczna, pracująca , jako terapeutka) na moje pytanie, czy ten Pan ma jakiś problem? ,  taktownie odpowiedziała , że problemy, to ma każdy, ale ten Pan najwyraźniej nad nimi nie panuje.

 

Panie Pośle – może numer telefonu Panu podrzucę, bo kobieta już wielu nieszczęśliwym ludziom pomogła?