Doktryna Króla w praktyce, czyli nagonka na Czesława Bieleckiego

 

Nie dlatego, że jest najbardziej kompetentna, ale dlatego, że jej się ten żyrandol należy.

 

Ja mam swoje lata i wiem, że z kolei się nie należy, z koniem kopać.

 

I dlatego mam do Pana Bieleckiego, który przeciwko zorganizowanej przez rządzących Warszawą , bogatej w fundusze, mającej do dyspozycji media i frukta, wyposażonej w zastępy posłusznych urzędników machinie, wystąpić postanowił - szacunek niekłamany.

 

Pan Bielecki przegra – jak to obwieścił pieszczoch mediów mejnstrimowych i offowych, z blogowniami włącznie, Marek Euro-Migalski, bo z listy PiSu jest.

 

No, i tutaj niezgoda.

 

Nie, że przegra (bo przegra), ale przegra nie dlatego, że z PiSu, ale dlatego, że uruchomiona została przeciwko niemu ohydna kampanią dyfamacyjna (jeśli mogą być kampanie dyfamacyjne, które są nieohydne).

 

Ten wysyp najbardziej plugawych, antysemickich komentarzy, pod wszelkimi informacjami o Czesławie Bieleckim, zamieszczonymi w Sieci, jest właśnie tej kampanii nie tyle przykładem, co strategiczną osią.

 

Młodzi, wykształceni i z wielkiego, przynajmniej na polską skalę, miasta, jakim jest Warszawa, przywieźli ze sobą, ze swoich wiosek, miasteczek i miast prowincji, zaszyty pod skórą, jak esperal, antysemityzm.

 

Oni w każdych wyborach, głosują całymi dzielnicami na swoich chłopaków, krzepkich i rumianych, jak oni sami.

Na tych Rosołów, Zbychów, Rychów i innych Jędrków i przeciwko wszelkim garbatonosym.

 

Tak, jak matuś i tatuś uczyli.

 

Troglodyci spod Pałacu Namiestnikowskiego, bijący i kopiący zebranych tam ludzi, sikający na krzyż, wznoszący plugawe okrzyki i pastwiący się nad żydowskim pochodzeniem Bieleckiego, to ci sami barbarzyńcy – o przepraszam: ten sam elektorat.

 

Żydów po prostu w stolicy mało i fizycznie na nich odreagować trudno – to się w zastępstwie, tych dewotów opluje i wyłomoce.

 

Ale nie jest to, ja by się wydawać mogło i jak sam przez chwilę sądziłem, anonimowy i przypadkowy motłoch, który wykorzystuje każdą okazję, do wyładowania swej frustracji, agresji czy nienawiści do (użyjmy tego, jak najbardziej stosownego słowa) podludzi.

 

Przecież namierzenie autorów antysemickich ataków, jest dla stosownych służb tak proste, jak niedopuszczenie, do atakowania pod nosem zapatrzonych w gwiazdy policajów, modlących się pod krzyżem katoli.

 

To jest zorganizowana zbiorowość, wsparta najnowszymi zdobyczami komunikacji elektronicznej i stosująca w praktyce to, co niechcący i zapewne w przypływie rozchwiania zdrowotnego, w teorii wyłożył najdobitniej, historyk idei, mający tytuł profesora, Marcin Król.

 

„Powiem brutalnie: z przeciwnikami tej formy życia, jaką zaakceptowaliśmy - a zaakceptowaliśmy demokrację - trzeba walczyć. Walczyć przy pomocy metod dostępnych władzy.”

 

No to walczą.