Wpis sybarycki.

Jak każdy człowiek mam swoje słabostki i pewne rzeczy lubię bardzo, a nawet bardziej, niż bardzo.

 

Na przykład sprzeczności bardzo lubię.

 

A lubię je za to, że zmuszają do myślenia.

 

O, taka, pierwsza z brzegu sprzeczność mi się ostatnio spodobała:

 

Mój Premier zapowiedział ofensywę legislacyjną i zaraz po tym zamknął się w Sejmie, co brzmi, przyznacie Państwo, ewidentnie defensywnie.

 

Lubię też przesadę i to ogromnie.

 

Spodobało mi się dlatego to pełne uwielbienia wystawanie, wysiadanie i wylegiwanie dziennikarzy pod drzwiami sejmowego buduaru Mojego Premiera i czekanie na najmniejsze uchylenie drzwi, ruch klamki najlżejszy, czy skrzyp zawiasów najcichszy.

 

Choć wołałbym, aby dziennikarze poszli dalej (nie za wspomniane drzwi, ale dalej w okazywaniu Władzy uwielbienia poszli).

 

Gdyby tak moja ulubiona redaktor Magda, padła przed Moim Premierem w ekstazie na kolana.

A mój ulubiony redaktor Jacek, w dłoń Go ucałował.

 

A redaktor Kamila – w buty.

 

I bardzo proszę, żeby Administracja nie posądzała mnie i o propagowanie tu jakichś perwersyj – nic z tych rzeczy: wszak już Mickiewicz pisał, a nawet opublikował:

 

„Gdy poselstwo paryskie Twoje stopy liże”,

 

tak że ta technika ma co najmniej 150 lat, a może i więcej.

 

Lubię także dbałość o szczegół. Bo dodaje życiu smaczku.

 

I tu już króciutko, bom zgłodniał, a ja także i pojeść dobrze lubię, a zapach z kuchni dochodzi znakomity:

 

Cieszy mnie to, że mój Premier, troszcząc się o ustawy, nie zapomina o ustawkach.

Choćby takich, jak ta opisana powyżej.

 

A teraz mogą mi Państwo życzyć smacznego.