O fajterze, który mógł Prezesowi wybory wygrać.

Кадры решают все  (Kadry rieszajut wsio.)

 

Młodym, wykształconym i z wielkich miast  pozwolę sobie objaśnić, że to po rosyjsku jest i że znaczy: kadry decydują o wszystkim.

 

A moim ulubieńcom z Miasteczka Wilanów, że autorem tej (jakże słusznej konstatacji) jest Stalin.

Kim był,  tłumaczyć już nie będę, bo za naukę , o czym świetnie oni akurat, absolwenci tych wszystkich Szkół Wyższych i Jeszcze Wyższych, wiedzą - się płaci.

 

A poza wszystkim, dobrze jest mieć w stolicy całe miasteczko niedouków, bo przynajmniej jest się z kogo pośmiać.

 

Ale furda miasteczkowicze - wracamy do Stalina:

 

Po obejrzeniu paru mediowych wrzutek z politykami PiS w roli głównej, mam wrażenie, że znajomość klasyków (a Stalin, oprócz tego, że wielkim językoznawcą itd. itp – wielkim klasykiem był!), na psy zeszła.

 

Pani Kempa, przy całym współczuciu dla dyskomfortu, jaki każdemu nieobojętnemu na kwestie estetyczne  człowiekowi, musi sprawiać konieczność obcowania z Panem Sekułą i jego dwoma pomagierami, swoim rozstrojem nerwowym, objawiającym się naprzemiennym płaczem i śmiechem, pokazuje, jak bardzo się do komisji śledczej (jakiejkolwiek) nie nadaje.

 

Pan Cymański, na brukselskim wypasie, ma już taki odlot, że chłopcy ze słynnego boiska przy nim wysiadają.

 

Pat i Pataszon w wersji dla niewymagających, pomiaukują o wielkim wyborczym Prezesa sukcesie, choć nawet kot Prezesa wie, że ściemniają jak w małomiasteczkowym kinie, kiedy parki się już w fotelach usadzą.

 

Rodziców klęski Prezesa w wyborach (bo ja, przepraszam za bezczelność i poczucie rzeczywistości, widzę rzeczy takimi, jakie one są, a nie jakimi je propaganda partyjna opisuje – a to znaczy widzę najgorszą, a z pewnością najbardziej bałaganiarską i najmniej przemyślaną kampanię, jaką PiS miał od 2005 roku) na szczęście nie oglądam.

 

Bo Pan Poncyliusz i Pani Kluzik-Rostkowska czmychnęli na chorobowe i na urlop.

 

I pomyśleć, że jest ktoś, kto by Prezesowi kampanię do zwycięstwa poprowadził jak jamszczik  (też po rosyjsku – sorry guys) trojkę : pięknie, wartko, żelazną ręką i do tego z fasonem .

 

Człowiek, który by tych Sławków, Joasie i resztę towarzystwa  …no wiadomo, co by z nimi zrobił.

 

Świetnie pamiętam, jak najbardziej nieobiektywną (a konkurencja w tej dyscyplinie, przyznają Państwo, ogromna) dziennikarkę, osadził jednym, krótkim warknięciem: bo ja zły charakter mam!

 

Ale ten kompetentny i świetnie zorganizowany polityk, zamiast wygrać tę prościutką do wygrania kampanię, spokojnie w czasie jej trwania, z wnukami po ursynowskich placach zabaw spacerował.

 

Myślę oczywiście o Piotrze Kownackim.

 

I zastanawiam się, jak to możliwe, że ten człowiek, przerastający intelektualnie o klas parę całą tę partyjną czeredkę, został w końcu intrygą pałacowej kamaryli tak zniesmaczony, że papierami rzucił?

 

No, tu odpowiedź jest banalnie prosta, bo już pewien ekonomista, nazwiskiem Kopernik (dla mieszkańców Miasteczka Wilanów – zbieżność nazwisk z tym kompozytorem, co mazurki i polonezy pisał, najzupełniej przypadkowa) sformułował prawo, brzmiące:

 

Pieniądz gorszy, wypiera lepszy, co w dzisiejszych czasach, najlepiej widać na bazarach, gdzie podróby markowej odzieży zastępują oryginały.

 

Ale nie do końca: wszak ktoś, kto jest niezależny intelektualnie i finansowo, po prostu może nie chcieć rywalizować o możliwość uwieszenia się u przysłowiowej pańskiej klamki, z takimi, dla których ta klamka oznacza to be or not to be  (to akurat nie po rosyjsku).

 

To się poczucie proporcji  (takie, estetyczne określenie) nazywa.

 

A następne wybory za pasem i wszystko wskazuje na to, że znów obejrzymy kampanię, będącą skrzyżowaniem żyrafy z nosorożcem.

 

Tylko, że oprócz Miasteczka Wilanów, są jeszcze w Polsce tysiące innych miasteczek, miast i wsi, i ich najzwyczajniej w świecie - szkoda.

 

 

PS: Ja oczywiście, Pana Kownackiego osobiście nie znam - po prostu oczy, uszy i  um  (to, akurat, po rosyjsku) mam.