Ten, co rżnie łupka.

Ja tam do Gazpromu nic nie mam.

 

To porządna firma, w której pracują porządni i sprawdzeni w praktyce  ludzie – nie, nie mam na myśli tego kanclerza Niemiec Schroedera, bo on tam robi za naszego Kazka.

 

Chodzi mi o inteligentnych, wykształconych i  zdyscyplinowanych  menedżerów .

Takich, jak niegdysiejszy major Zarubin na przykład, a kto on zacz – do Gugla zapraszam.

 

Gazprom, to firma, która w przeciwieństwie do niszczącego właśnie jazzową Luizjanę BP, o ekologię dbająca.

 

Do tego stopnia, że zamiast rozwalać po drodze dziesiątki Dolin Rospudy i być terroryzowaną przez funkcjonariuszy międzynarodówki ekoterrorystycznej, dokłada do interesu dziesiątki miliardów zielonych i wali rurę po dnie Bałtyku, dokąd żaden terrorysta, nawet eko, nie dopłynie, bo Bałtyk, jak każde dziecko wie, zdradliwy bardzo i dziumdzie ze sloganami na ustach i z krótkofalówkami w rączętach, do portu macierzystego by nie powróciły, a za to akurat im nie płacą.

 

Ale jest jeden szkopuł, który mnie, zdeklarowanemu miłośnikowi rosyjskiego języka i rosyjskiej kultury, a zatem i Gazpromu (ech, ten cudny koncert w Warszawie, na uwieńczenie podpisanego/ niepodpisanego kontraktu gazowego!)  spać nie daje.

 

To nowa polityka kadrowa koncernu.

 

A konkretnie nabór nowych pracowników, którzy mojemu ulubionemu Gazpromowi mogą – zamiast przysporzyć korzyści – zaszkodzić bardzo.

 

Już Lenin wyeksplikował, że kadry rieszajut wsio,  co znaczy w wolnym tłumaczeniu, że  jak chcesz sobie narobić kłopotów, to najmij sobie głuptasa.